La prononciacion qu'ei [bérna'dèt dé'bat] (grafia fonetica deus autors). Las fòrmas ancianas que son : Giraldus de Bernadeds, en 1186, Girardus de Bernadeds, a Bernadeds en 1238, Bernardes, cap a 1230, Bernadetz en 1382-1384, de Bernadeto, en latin, en 1405, Bernadet au sègle XV, Bernadets de Bat (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIII)[1].
Dauzat, Negre e R. Aymard que comprenen lo nom com un diminutiu deu petit nom Bernat[2],[1].
Jacques Boisgontier, NRO (Nouvelle Revue d'Onomastique) n°21-22. 1993 p. 190, que senhala la prononciacion dab è obèrt de la darrèra vocala exclutz lo sufixe diminutiu -ittum, meilèu lo sufixe diminutiu -ellum (> -èth en gascon). Segon Negre, -s finala deu nom francés que s'explica pr'amor Bernadets designava l'ensemble deths dus vilatges; segon J. Boisgontier, los dus vilatges sont tròp luenh per aver avut ua denominacion d'ensemble e l'ajustadís d'ua -s a toponimes qu'ei un hèit banal[1].
A prepaus de Vernadèths (Bearn), Miquèu Grosclaude qu'avè hèit arremarcar la fòrma mei anciana (Bernedet) miava a Verneda e non pas au petit nom Bernat. Boisgontier (NRO n°21-22. 1993 p. 190) que guarda aquera explicacion per Vernadèths bearnés, mes tanben per Vernadèth Dessús e Vernadèth Devath, quitament se i a pas de pròvas dens las fòrmas ancianas; qu'ajusta un diminutiu d'un petit nom ei pauc versemblable per un cap-lòc de comuna. Miquèu Grosclaude qu'ajusta lo sufixe èth (deu latin -ellum) que va normalament pas dab un nom de persona, mes a formacions vegetaus. Vernadèth que vien deu gascon vèrn (vèrnhe), dab lo sufixe collectiu vegetau -etam e un sufixe diminutiu -èth (latin -ellum). Lo resultat Vernedèth que passè a Vernadèth per dissimilacion e > a. Lo sens globau qu'ei de « petita verneda »[1].
Istòria
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
Comunas dethsHauts Pirenèus en Gasconha (comunas actualas, comunas que caupon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
_1.jpg)
.svg)
.svg){kind=small}
