Era prononciacion qu'ei [luga'gna] (grafia fonetica deths autors).
Eras fòrmas ancianas que son Ramundus Arnalt de Lugagnan, cap a 1175, a Luguanya, a Luganya, a Luguanha, a Luganha, aus sègles XII e XIII, lo Poei de Lugagnaa, en 1285, Arnaut d’Abadia de Luganhaa, en 1309 e 1338, Luganha, en 1338, de Luganhano, en latin, en 1379, Luganha, en 1541 [1].
Luganhan que vien d'un nom latin d'òmi, Lucanius, derivat de lux, « lum », dab eth sufixe -anum[1],[2]. Luganhac qu'èra donc probablament ua anciana grana propietat antica qui avèva per mèste Lucanius.
Comunas dethsHauts Pirenèus en Gasconha (comunas actualas, comunas que caupon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)