Era prononciacion qu'ei [a'gòs] (grafia fonetica deths autors). Eras fòrmas ancianas que son : Raimundo de Gos, en1037 o cap a 1040, de Goss cap a 1050-1070, de Gos cap a 1083-1105, de Goz cap a 1105 e cap a 1143, entro Agos cap a 1200-1230, A Gos, Agos en 1285 e 1313, de Agossio, en latin en 1379, Aguos, Agos, en 1429[2].
Segon Dauzat, Agòs que vien deth nom latin d'òmi Aco, Aconis, dab eth sufixe aquitan -ossum[3].
Negre, citat per Miquèu Grosclaude, qu'explica Agòs per eth nom gallic d'òmi Aca, dab eth sufixe aquitan -ossum. R. Aymard, tanben citat per M. Grosclaude, qu'explica Agòs per (A)gots, « eth vilatge deths Gots »[2]
Segon Miquèu Grosclaude et alii, que caleré era marca de t dens eras fòrmas ancianas per justificar era ipotèsi d'Aymard. Com eth A- iniciau ei pas d'origina, eras ipotèsis de Dauzat e Negre non son validas. Eth nom qu'ei escur[2].
Comunas dethsHauts Pirenèus en Gasconha (comunas actualas, comunas que caupon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.JPG)
.svg)
.svg){kind=small}
