Beucens
Beucens o Biussens[1] (Beaucens en francés) qu'ei ua comuna gascona de Bigòrra, en Lavedan, dens era arribèra de Davantaiga, situada dens eth departament deths Hauts Pirenèus e era region d'Occitània, ancianament de Mieidia-Pirenèus. Geografia![]() Vilatges e quartièrs principaus : Gesat, Nolhan, Vièla, Cohita[1]. ToponimiaEra prononciacion qu'ei [biou'sénns] (grafia fonetica deths autors). Eras fòrmas ancianas que son : Belsen, cap a 870, Belsen, cap a 980, cap a 1050-1070, en 1168, Beusen en 1285, 1300 e 1313, de Beucennio, en latin, en 1379, Beucen, Beussen, Beusen en 1429, Beaussen, Beaucen en 1614, Beaucen en Lavedan en 1737-1779, Beucen en 1760, Beaucen en 1790, Beaucen (mapa de Cassini, ara fin deth sègle XVIII)[1]. Segon Dauzat, Biussens que vien deth bas-latin balteus , deth preceltic *bal, « escarpament" , dab eth sufixe prelatin -incum[2]. Segon Negre, Biussens que vien deth gascon bau, « ròc », dab eth sufixe -enc ath plurau. Segon R. Aymard, eth nom que vien benlhèu deth celtic belsa, « camp »[1]. Segon Miquèu Grosclaude, pr'amor de e dens era prumèras sillabas deras fòrmas ancianas, un etime bau qu'ei impossible. Eras fòrmas en francés que son influenciadas per eth adjectiu beau, « bèth ». -S finau ei pas etimologic : influéncia deth sent patron dera parròpia, Vincenç ? [Biussens qu'ei a costat d'Artalens !]. Biussens que vien deth nòm d'òmi d'origina basca Beltze, dab eth probable sufixe aquitan -ennum. Era evolucion qu'ei simpla : Belsen --> Beussen --> Beussens --> Biussens. Eth nom occitan qu'ei Biussens segon Grosclaude[1]. IstòriaAdministracionDemografia
Lòcs e monumentsPersonalitats ligadas dab era comunaVéder tanbenLigams extèrnesNòtas
|