Era prononciacion qu'ei [artiga'mi]. Eras fòrmas ancianas que son : de Artigamino, en latin, en 1300 e 1313, De Artigamio, en latin, en 1342, Artigami en 1760, Artigamy en 1790, Artiguemilh en 1790, Artigami (mapa de Cassini, ara fin deth sègle XVIII)[3].
Dauzat qu'explica sonque Artiga, deth prelatin (aquitan) artica, « tèrra inculta »[4].
Segon Negre e R. Aymard, citats per Miquèu Grosclaude, Artigamí que vien deth occitan artiga, « tèrra eishartigada » d'origina preceltica aquitana
+ miei[3].
Segon Miquèu Grosclaude, Artigamí que vien d'artiga, « tèrra eishartigada », dab [eth resultat] deth latin minor, « tèrra d'eishartigatge mei petita ». Eth nom que s'explica per un arreculament deth accent : Artigamino (Artigaminor) > artigamio (artigamior) > artigamí. Era explicacion de Negre convién pas : *Artiga mediana (artiga situada au miei) > *Artigamesan > Artigamesa, atau com Lanamesa[3].
NB. Segon çò qu'escriu Grosclaude, Negre que s'èra contentat d'ua aposicion artiga + miei, shens supausar *Artiga mediana.
Comunas dethsHauts Pirenèus en Gasconha (comunas actualas, comunas que caupon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
_1.jpg)
.svg)
.svg){kind=small}
