La prononciacion qu'ei ['barto] (grafia fonetica deus autors). Las fòrmas ancianas que son : de Barta, en latin, au sègle XV, Barthe (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIII)[1].
Segon Dauzat, barta qu'ei un mot prelatin, que designa un petit bòsc, un talhadís, un lòc cobèrt de broishòcs[2].
Segon Negre, barta que designa un terren cobèrt de broishòcs[1].
Segon Miquèu Grosclaude, lo mot qu'ei panoccitan, probablament d'origina preindoeuropèa, pr'aquò en Gasconha, las bartas que son terrens umides e plens de broishòcs situats en arriba d'ua aiga.
Boisgontier qu'arremarcava l'abséncia d'article (contràriament a La Barta de Nestés) pòt hèr pensar a ua formacion plan anciana, a l'epòca latina[1].
Comunas dethsHauts Pirenèus en Gasconha (comunas actualas, comunas que caupon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)