Era prononciacion qu'ei [yunka'làs] (grafia fonetica deths autors). Eras fòrmas ancianas que son : Juncalas en 1285, ath sègle XII o XIII, en 1309, Junqualacz en 1313, de Junqualatio, en latin, de Junqualassio, en latin, en 1319, de Juncalassio, en latin, en 1342 e 1379, Iunqualas, Iuncalas, en 1384, Juncalas (mapa de Cassini, ara fin deth sègle XVIII)[1].
Segon Dauzat, Juncalàs que vien deth latin juncus, « junc », dab eth doble sufix -al(is) e -acium[2].
Segon Negre, Juncalàs que representa eth gasconjuncalà, juncarà, « gran juncar »[1].
Segon Miquèu Grosclaude, eth sens qu'ei efectivament de « gran juncar », mes eth sufixe ei pas eth hornit per Negre : dab juncalar, -r finau que's seré conservat dens eras atestacions medievaus. Dab junc que i a dus sufixes, un qualitatiu -al, deth latin -alem e un aumentatiu -às, deth latin -aceum[1].
Comunas dethsHauts Pirenèus en Gasconha (comunas actualas, comunas que caupon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg)
.svg){kind=small}
