La prononciacion qu'ei [kol'loungéh] (grafia fonetica deus autors). Las fòrmas ancianas que son : De Colognas au sègle XII, De Colongas au sègle XII, A Colonquas, cap a 1200-1230, de Colonquis, en latin,en 1313, De Colonguis, en latin, en 1342, Colonques en 1429, Collongues (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIII)[1].
Segon Dauzat, Còllongas que vien deu latin colonica, tèrra cultivada per un colon, distincte de colonia, colonia romana, tèrme mei ancian[2].
Segon Miquèu Grosclaude, la prumèra idèa qu'ei de pensar au resultat de colonica. Mes Boisgontier qu'explica aquera interpretacion tien pas compte de dus problèmas : 1) ua -ll- dobla, qui apareish dens las grafias modèrnas e dens quauques fòrmas ancianas, e qui ei pas presenta dens l'etime colonicas; aquera -ll- dobla non s'pòt explicar que si cada èla ei d'un mot diferent, donc Còllongas que's deu interpretar Còl-longas; 2) La prononciacion occitana actuala, ò obèrt dens la sillaba iniciau e non pas [u] (ou) : la preséncia d'aqueth ò obèrt qu'implica lo mot a dus accents tonics, çò qui confirma lo mot ei doble. Lo latin colles, « sèrras, tucas » longas, « alongadas » que convien, mes lo mot collis (plurau colles) es estat utilizat aquí au femenin e non pas au masculin com en latin classic[1].
Comunas dethsHauts Pirenèus en Gasconha (comunas actualas, comunas que caupon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg)
.svg){kind=small}
