Era prononciacion qu'ei [aryé'lès] (grafia fonetica deths autors). Eras fòrmas ancianas que son : Argelers en 1285, de Arzileriis, en latin, en 1292, Argelees en 1313, Argeles en 1429, Argellés en Lavedan en 1753, Argellez (mapa de Cassini, ara fin deth sègle XVIII)[2].
Argelèrs que ven deth gascon argelèrs, deth latin argilla, « argela », dab eth sufixe -arium, ath plurau : « terrens argelós ». Eth determinant Gasòst qu'ei eth nom d'ua comuna[3],[2].
Viusac
Era prononciacion qu'ei [biou'zak] (grafia fonetica deths autors). Eras fòrmas ancianas que son : Biuzac, Biusag cap a 1050-1070, Arnaldo Willelmo de Bilsag, en latin e gascon, cap a 1075 e 1083, Biusac, ath sègle XIIe o XIII, Bieusag en 1285, Galhardus de Biosaco, en latin, en 1300, De Biuzaco, en latin, en 1313, De Biusaco en latin, en 1342, Biusac en 1429, Vieusac en 1790[2].
Per Dauzat e Rostaing, a prepaus de Viuça, lo nom que vien deth nom latin d'òmi * Villicius, derivat de Villius[4]. R. Aymard (a prepaus de Viusac) qu'accèpta l'ipotèsi de Dauzat e Rostaing[2].
Segon Miquèu Grosclaude, *Villicius es inatestat, mes Villius e eth villicus, « intendent d'ua villa » que son plan coneishuts. Viusac que ven deth nom latin d'òmi * Villicius, dab eth sufixe -acum. Véder tanben Viudòs[2].
Comunas dethsHauts Pirenèus en Gasconha (comunas actualas, comunas que caupon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg)
.svg){kind=small}
