La prononciacion qu'ei [aw'dòd] (grafia fonetica deus autors). Las fòrmas ancianas que son : Odos en 1285, Audos en 1292, De Odossio, en latin, en 1300 e 1313, De Odossio, en latin, en 1342, Odos en 1429, Odos (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIII)[1].
Segon Dauzat e Rostaing, Audòs que vien deu nom latin d'òme *Odos, inatestat, dab lo sufixe aquitan -ossum[2].
Segon Negre, lo nom preceltic de persona Odossus qu'ei atestat dens ua inscripcion deus Pirenèus
francés. R. Aymard que senhala lo prolific germanic Odo, dab derivats atestats tanlèu lo sègle X (Berganton, p. 247)[1].
Segon Miquèu Grosclaude, l'origina qu'ei un nom de persona, Odus o Odossus, dab sufixe aquitan -ossum. Aqueth nom pòt pas estar d'origina germanica, pr'amor los noms germanics son arribats tròp tard per recéber un sufixe aquitan[1] (teoria personala de Grosclaude).
Istòria
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
Comunas dethsHauts Pirenèus en Gasconha (comunas actualas, comunas que caupon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)