La prononciacion qu'ei [awrénn'sa]. Las fòrmas ancianas que son Aurensaa en 1285, De Aurensano, en latin, en 1313, 1342 e 1379, Aurensan, en 1429, Aurensan (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIII) [2].
Segon Dauzat, Aurensan / Aurençan que ven d'un nom latin d'òme *Aurentius (inatestat, inferit de Aurentus, mes qu'ei un simple ahar de declinason), dab lo sufixe -anum[3]. Aquera explica que mia a la grafia Aurençan. Pr'aquò, Miquèu Grosclaude e Jean-François Le Nail qu'accèptan tanben, a la seguida d'Ernèst Negre, Aurensius, d'*Auriensis / Aurensis « sortit d'Ourense, en latin Auria »[2], de segur especulativa. Dens lo (leugèr) dobte, la grafia Aurensan qu'ei admissibla.
Comunas dethsHauts Pirenèus en Gasconha (comunas actualas, comunas que caupon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
_1.jpg)
.svg)
.svg){kind=small}
