La prononciacion qu'ei [pur'tɛt]. Las fòrmas ancianas que son de Portello, en latin, en 1337, Porteg en 1385, Pourtet en 1675, Portet en 1777, Portet (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) [2].
Dauzat qu'explica pòrt, deu latin portus, ei un passatge en montanha e portèth ei un derivat, dab lo sufixe vienut de -ellum[3].
Segon Miquèu Grosclaude, que s'ageish deu resultat de portellum, mès lo sens ei pas de « passatge en montanha », meilèu de « lòc a l'acès » e tot simplament « ostau », devath l'efècte d'ua banalizacion medievala deu sens [2]. Portèth qu'ei sus ua sèrra estreta e la foncion de passatge qu'ei evidenta.
.svg){kind=small}