La prononciacion qu'ei [kaw'bjɔs]. Las fòrmas ancianas que son Calbios au sègle XII (segon Marca), Gaubios en 1385, Caubioos en 1457, Cambios en 1546, Caubios (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau), Caubios-Loos despuish lo 22 de març de 1842, a la fusion de las duas comunas [3].
Segon Gerhard Rohlfs, citat per Grosclaude e segon Dauzat, lo nom qu'ei a arreligar dab Calviac e dab Caubiac (sic) e vien deu gentilici Calvius, deu latin calvus, « lo cauve », dab lo sufixe ibèr -ossum[3],[4].
Miquèu Grosclaude qu'accèpta las solucions precedentas; Cauviòs qu'èra la proprietat de Calvius[3].
Lòs
La prononciacion qu'ei [lɔs]. Las fòrmas ancianas que son Alos en 1375, Los en 1385, Loos (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau), Caubios-Loos despuish lo 22 de març de 1842, a la fusion de las duas comunas [5].
Segon Miquèu Grosclaude, que i a autes Alòs en Bearn e la fòrma de 1375 que sembla d'estar la d'origina. Lo nom que deu estar lo medish que lo d'Alòs (Arièja), qui s'aperava dejà atau au sègle IXau, e que lo d'Alòs, Sibàs e Avensa (Sola, Bascoat); que i a un aute Alos au País Basco Sud; lo nom qu'ei diferent de Alans (Alos en francés) qui deu lo son nom aus alans. Per aqueths toponimes, J.B. Orpustan que perpausa lo radicau « basco-aquitan » ala « pastenc, tropèths ». La finau que seré un sufixe frequentatiu e lo sens globau que seré « lòc on abondan los pastencs » o « lòc on abondan los tropèths » [5].
.jpg)
.svg){kind=small}