La prononciacion qu'ei [aw'senks]. Las fòrmas ancianas que son Osents au sègle XIIIau, Ossenxs en 1385, Ossencx en 1400, Osenxs en 1546, Ossenx (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) [1]
Gerhard Rohlfs, citat per Grosclaude p. 132, qu'explica lo nom ei prelatin, aquitan, benlhèu vascon. Xavier Ravièr, citat tanben per Grosclaude, que ved per Aussencs un nom prelatin shens cap de dobte [1].
Dauzat qu'explica Aussencs, a la seguida de Gamillscheg, per lo nom germanic d'òmi Audesind, shens sufixe [2].
Miquèu Grosclaude qu'exclutz (p. 385-386) ua origina germanica peus noms bearnés en -encs. Que cred tanben un idronime ei improbable. Que pensa Aussencs e Ausencs son probablament lo medish nom, dab ua diferenciacion ortografica posteriora per rasons practicas. Per Aussencs, que gausa shens i créder vertadèrament lo basco altz, « vèrnhe » dab lo sufixe frequentatiu basco -entz, d'aquí un sens globau de verneda. Que supausa ua reduccion deu diftongue iniciau Au- en O-, com a Orèite e a Orion[1] (totun, las fòrmas ancianas que son totjorn en O- e non pas en Au-). Per l'iniciau, que cau meilèu supausar ua evolucion recenta Ossencs > Aussencs explicabla per la preposicion a : a Ossencs > Aussencs ([Awz-]).
.svg){kind=small}