La prononciacion qu'ei [parˈðĩəs] (nasalizacion de i). Las fòrmas ancianas que son Pardines au sègle Xau, Pardinae, en latin, en 1176, Pardias en 1290, lo Plaa de Pardies en 1343 e 1385, Pardies (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) [1].
Gerhard Rohlfs, citat per Grosclaude, qu'explica Pardies per lo latin parietinae, « casa arroeinada », qui a donat pardina en aragonés, « montanha dab casas rusticas, pastenc dab cabanas, lòc inculte qui sèrv de pastenc » [1].
Dauzat e Rostaing qu'explican Pardias sia per prata (plurau de pratum, « prat » e sufixe -ina, sia per lo latin *parietinas, derivat de paries, « paret » [2].
Segon Miquèu Grosclaude, la purmèra explicacion de Dauzat que harè de Pardias l'equivalent deus nombrós Pradinas, « las petitas pradas ». Mès que cau causir la segonda e la de Rohlfs. L'explicacion per Pradinas que supausaré ua metatèsi de r, mès, atau com remarca Pèire Bèc, la metatèsi de r que's hè en gascon totjorn en remontant cap au començament deu mot e jamèi dens l'aute sens (ex. capra > craba, dormire > dromir, fenèstra > frinesta). Pardias qu'ei donc l'equivalent deus pardinas d'Aragon, mot pirenenc, de *parietinas, « pastenc dab murets/murrets [1]. Pr'amor deu semantisme larg de l'eretèr de *parietinas, la question de son sens precís dens lo cas de la localitat bearnesa que demora drubèrta.
.svg){kind=small}