La prononciacion qu'ei [li'ʃɔs]. Las fòrmas ancianas que son Lesxos en 1376, Lixos en 1385 e 1391, Lichos (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau). Lo nom basco qu'ei Lexose[1].
Gerhard Rohlfs, citat per Grosclaude, qu'explica Lishòs, shens certitud, per lo cognomen latin Lixa, atestat en Panonia, dab lo sufixe aquitan -ossum[1]. Dauzat qu'ei per l'ipotèsi de Rohlfs [2].
Miquèu Grosclaude qu'arrefusa ua solucion panoniana per un lòc situat près deu Bascoat e qui èra basco dens lo passat. Lo nom basco actuau e las grafias ancianas qu'indican lo radicau ei [leʃ-] e pas [liks-]. Lo toponime qu'ei aquitan e lo sufixe -ossum. Lo radicau, totun, qu'ei escur [1].
Istòria
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !