La prononciacion qu'ei [sen gla'diə]. Las fòrmas ancianas que son Sanctus Lidorus en 1105-1119, Saint Lidoire cap a 1100 (adaptacion francesa de Marca), Sent Ledie/Sent Ledier en 1384-1385, Sent Ladie en 1385, Sent Ladier/Sent Ladie en 1391-1413, Sanladie/Sent Ladia shens data, Sainct Gladie cap a 1640, Saint Jean-Baptiste de Saint Gladie en 1655, St Gladie (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau), Saint-Gladie-Arrive-Munein despuish lo 12 de mai de 1841, quan apleguèn las tres comunas [2].
Lo prumèr vocable qu'estó Sanctus Lidorius/Litorius, avesque de Tors, mort cap a 1370, segon Gregòri de Tors;
lo nom qu'estó con.honut dab Sanctus Licerius, avesque de Lheida (cf. Sent Líser en Coserans), d'aquí las fòrmas Sent Ledie/Sent Ledier;
mès Sanctus Licerius qu'èra aperat Sanctus Glycerius, per confusion dab un aute avesque e lo nom que vienó Sent Gladia;
ua darrèra confusion d'origina « sabenta » qu'ei Sanctus Gladiatus, lo sent qu'estó « gladiat », compréner escapitat dab un gladi, qu'ei Sent Joan Baptista e donc que dedicacèn la glèisa a aqueth sent au sègle XVIIau;
Lo nom que demora Sent Gladia[2], pr'amor de la fòrma orala.
Arriba
La prononciacion qu'ei [a'rribə]. Las fòrmas ancianas que son Arrive en 1385, Arribe en 1538, Aribe en 1546, Arriba/Ribbe en 1548, Arrive (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau), Saint-Gladie-Arrive-Munein despuish lo 12 de mai de 1841, quan apleguèn las tres comunas [3].
L'origina qu'ei lo mot arriba, deu latin ripam, « tèrra situada long d'ua aiga » [3].
Munenh
La prononciacion qu'ei [mu'nen]. Las fòrmas ancianas que son Munen, au sègle XIau, segon Marca, Monen en 1105-1119, Munenh en 1385, Monehn en 1472, Munein (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau), Saint-Gladie-Arrive-Munein despuish lo 12 de mai de 1841, quan apleguèn las tres comunas [4].
Lo nom que sembla ben ua auta fòrma de Monenh. Lo bascomuno, « sèrra, costalat » convién pas pr'amor de la situacion totaument planèra dens l'arribèra deu Gave d'Auloron. Los noms dab lo sufixe -enh qu'an un radicau antroponimic e que vau mei causir lo nom pirenenc d'òmi Muno[4]