La prononciacion qu'ei ['jases]. Las fòrmas ancianas que son Jaces au sègle XIau, Iaçes en 1193, Iasses en 1388, Jasses (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) [2].
Dauzat qu'explica Jaces per *jacia, deu latin *jacium (inatestat), « provençau » jaç, dab lo sens de jaça; ua jaça, dens los Pirenèus, qu'ei ua ola de peishedèrs (segon Pfeiffer) [3].
Miquèu Grosclaude qu'accèpta las explicacions precedentas. Lo sens qu'ei de « jaç peu bestiar » e los microtoponimes Jaç son nombrós. Que i a tèxtes medievaus bearnés dab lo mot jas (plurau jasses) [2].
.svg){kind=small}