La prononciacion qu'ei [le'dyʃ] o a còps [la'dyʃ]. Las fòrmas ancianas que son Ledux au sègle Xau, Leduixs au sègle XIIIau, Laduix/Laduixs en 1323, Laduxs en 1344, Laduxium, en latin, en 1374, Laduixs en 1385, Leduxs en 1420, Leduix en 1538, Leduch en 1779, Leduis (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) [2].
Segon Dauzat, Laduish que vien de l'article le dab lo latin ductum[3].
Segon Miquèu Grosclaude, l'explicacion deu Dauzat qu'ei impossibla. L'article le èra pas utilizat en Bearn au sègle X e (ad)ductum que miaré a *aduit, adducem qu'a avut per resultat lo mot adotz. Aqueths mots mian pas a ua finala en [-yʃ]. Las grafias x, ix e ixs que representan [ ʃ ]. Lo segond e de Ledeuix qu'ei hèra recent, pr'amor ei absent de la prononciacion e de las fòrmas ancianas. Lo prumèr e ei probablament pas primitiu tanpauc, pr'amor i a lo patronime Laduix, jamès *Leduix. La fòrma d'origina qu'ei Laduix. Grosclaude que prepausa lo gascon lad, « espandida, bòrn de planèr », dab lo sufixe aumentatiu pejoratiu -uix [-yʃ]. Lo sufixe qu'ei ajustat a noms de personas, Bernaduixs, Petruixs o a noms comuns, lanux/lanuch, « maishanta lana ». Cau aplicar la denominacion pejorativa a la plana on ei Laduish o aus bòrns de montanha o de planèr ? Los costalats a l'entorn de Laduish que pòrtan lo nom de Pèira cloca, « pèira poirida » [2].
Istòria
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
_ch%C3%A2teau.JPG)
.svg){kind=small}