Leucata

Leucata; Leucate
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	La Franqui.
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	42° 54′ 38″ N, 3° 01′ 46″ E
Superfícia	23,55 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 70 m; 30 m; 0 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Parçan	Corbièras ;
Estat	França;
Region; 76	Occitània ;
Departament; 11	Aude ;
Arrondiment; 113	Narbona;
Canton; 1117	canton de las Corbièras Mediterranèa (Sijan abans 2015);
Intercom; 241100593	Lo Grand Narbona;
Cònsol	Michel Py ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	4 520 ab. Evolucion de la populacion; 4 577 ab.
Densitat	181,53 ab./km²
	Autras informacions
Gentilici	Leucatin, Leucatina
Còde postal	11370
Còde INSEE	11202

Vila d'Occitània

Leucata (Leucate en francés) o puslèu Laucata dempuèi lo sègle XIII, es una comuna occitana de Lengadòc situada administrativament dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon. Lo nom de Leucata ven del grèc ancian λευκός 'blanc', e la primièra mencion de l'endret se deu al geograf roman Pompòni Mela.

Sa situacion geografica a ras de las tèrras catalanas, que se tròban aprèp l'Estanh de Leucata, ne faguèt un territòri estrategic e nafrat per las guèrras entre las coronas francesa e espanhòla.

Geografia

Comuna situada dins las Corbièras prèp de la mar, amb los lòcdiches toristics de:

La Franqui
Leucata vilatge
Leucata plaja
Pòrt Leucata

Leucata es al tèrme d'Occitània e Catalonha

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Laucata**
Las Cavas	La Pauma
Fitor		Mar Mediterranèa
Salses (Pirenèus Orientals)	El Barcarès (Pirenèus Orientals)

Toponimia

Las fòrmas ancianas son Ultra es Leucata, littoris nomen, al sègle I (Pomponius Mela), Promontorium album... quod Quandidum dixi vocari, latinizacion del sègle V (Festus Avienus, Ora Maritima), Leucata en 1080, Leocata en 1157, Laucata, Leucata en 1212, Lacauta = Laucata en 1271, Castrum de Leucata en 1272, Lauchata, Lhauchata en 1308, La Lautata en 1371, Leccatte en 1528, Place de Loccate en 1528, Locate en 1542, Laucate en 1574, Lauquate en 1589, Lleucate en 1594, Laucatte au sègle XVI, Leaucatte en 1638, Locatte en 1639. La prononciacion occitana es Laucáto ^[1], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc [law'katɔ].
Leucata ven del grèc ancian leukas, « blanc ». Es una formacion sabenta ^[2].
Segon Delamarre, lo nom pòt estar grèc com celtic ^[3].

Istòria

Plaça fòrta estrategica, ligada amb lo poder reial, Leucata aparava las marchas d'Espanha. Tenguèt un ròtle fòrça important en 1590 e mai durant la batalha de Leucata en 1637, resistenta e victoriosa contra l'armada espanhòla. Lo castèl foguèt destruit en 1664. Ne demòran pasmens de rèstas interessantas. Francesa de Cesèlli, que l'estatua es erigida sus la place del vilatge ne foguèt l'eroïna. Esposa de Joan de Borsièr, governador de la plaça de Leucata, resistiguèt a las tropas espanhòlas qu'executèron lo seu espòs davant ela. Enric IV la carguèt de governar la plaça fins a la majoritat del seu filh ainat.

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
junh de 1995	(2026)	Michel Py	UMP puèi LR	engenhaire, inspector del desvolopament duradís, conselhièr regional
genièr de 1991	1995	Maurice Demonte	PCF
març de 1983	genièr de 1991	Antoine Azeau	PS	conselhièr general del canton de Campendut (1976-1988), ancian còssol de Marselheta
març de 1977	1983	Georges Bertrand	PS
març de 1965	1977	Georges Cazenove	SFIO puèi PS
mai de 1945	1965	Aimé Sidras	SFIO	mètge
	1945
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Sijan; lo canton es vengut canton de las Corbièras Mediterranèa, sense cambiar de composicion e Sijan n'es lo burèu centralizator.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 4275, totala: 4337

647

617

728

905

1 104

1 180

1 215

1 261

1 276

1 293

1 461

1 612

1 582

1 652

1 926

1 823

1 750

1 720

1 734

1 664

1 606

1 542

1 543

1 398

1 362

1 036

1 252

1 077

1 233

1 244

1 968

2 177

2 732

3 435

3 655

3 858
3 918

2009

2010

4 060
4 124

4 043
4 103

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 4520 abitants e la densitat èra de 191,93 ab/km².

Lòcs e monuments

Monuments

La cauna de las fadas

Leucata Cauna de las fadas ‎(dintrada)
Leucata Cauna de las fadas ‎(interior)

Prèp de la riba de l'estanh de Leucata, i a mai d'una dintrada que mena cap a un malhum tòrt negat (120m de long, -34m)^[4].

L'Ancian Fanal dich la Redota de la Franqui

Leucata Ancian Fanal dich la Redota
Leucata Ancian Fanal dich la Redota
Leucata Ancian Fanal dich la Redota

L'ancian Fòrt

Imatges

Leucata Vilatge

Leucata Plaja

Cap Leucata

La Franqui

Personalitats ligadas a la comuna

Francesa de Cesèlli (1558-1615), governairitz de la vila
Henry de Monfreid, aventurièr e escrivan
André Héléna (1919-1972), autor de romans policièrs
Jacques Hiron, cronicaire de l'istòria e de la geografia regionala, escrivan

Véser tanben

Comunas d'Aude

Ligams extèrnes

Bibliografia

(fr)Lucien Bayrou, Entre Languedoc et Roussillon : 1258-1659 fortifier une frontière ?, publié par les Amis du Vieux Canet.
(fr)Nöel Hautemanière et Jacques Hiron, Leucate : plein cadre : livre de photographies, Toreilles, 2004, ISBN 2-9516053-3-1
(fr)Jacques, Hiron, Il était une fois Leucate, Leucate, Édition du Cap Leucate, 2005 (réimpression de l'édition de 1998)

Notas e referéncias

↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 208, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f300.item.texteImage
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 398
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 176 e 353
↑ https://archive.is/20120707023440/cdspeleo11.free.fr/aude/siphon.php?idcavite=114