Las fòrmas ancianas son : Decimarium S. Martini de Fonte Ircio en 1283, Villa de Fonte Yrcio en 1298, Villa de Fonte Ircio Superiori en 1307, Fons Ircii en 1308, De Fonte Yrcio Superiori en 1315, Fonters Haut en 1781. Per Fonters-Bas, vilatge situat a 2-3 km al nòrd-oèst : Villa de Fonte Ircio Inferiori en 1307, De Fonte Yrcio Inferiori en 1315, Fonters Bas en 1781. La prononciacion occitana es Fountèrs[1], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc [fuŋ'tɛɾs].
Segon Dauzat e Rostaing, Fontèrç vendriá de l'ancian provençal ers, participi de erzer, del latin *erctus, « que giscla, que sòrt ambe fòrça »[2]; segon los Feniés, lo nom s'explica perqué Èrç Mòrt i nais [3].
Sant Cristòl
Lo priorat dependiá del monastèri de Prolha. Las fòrmas ancianas son : Decimarium Sancti Christophori en 1293, Sanctus Christophorus en 1307, Ecclesia Beatorum Jacobi et Christophori prope Fontem [Ircii] en 1348, Eglize de Saint Christophle, annexe de Saint Amans en 1738, Saint Christol..., dédiée a saint Christophle ou Christorge en 1738, Saint Christol de Fonters en 1767, etc [4].
Glèisa dedicada a Sant Cristòl, autrement apelat Sant Cristòfol.
Istòria
La glèisa parroquiala es dedicada a Sant Martin. La sucursala èra un còp èra a Sant Cristòl [situat en aval de Fontèrç Bas], annèxa de Sant Amanç[1].