Las fòrmas ancianas son : Pojomitanum vel Sonnagum en 957, Somnagus cum ecclesia en 960, Sonacum en 1319, Soriacum = Sonacum en 1319, Sonac en 1399, Sonacum en 1402, Sonac (mapa de Cassini, sègle XVIIIen). La prononciacion occitana es Sounác[1], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc [su'nak]. Sonac vendriá d'un nom latin d'òme Sunna, ambe'l sufixe -acum[2], latinizacion del sufixe gallés -ācon, o d'un nom gallic d'òme Sunnos ambe'l meteis sufixe [3]. Cossí que siá, Sonac èra una granda proprietat antica.
Roubichoux
I a pas de fòrmas ancianas. Lo nom es citat en 1807 Roubichoux, commune réunie e lo cadastre portava, a l'epòca de l'abat Savartés, la mencion Tour de Roubichoux[4]
Istòria
Sonac èra de la Tèrra Privilegiada, onze comunautats a l'entorn d'Eissalabra exemptas de tota imposicion mejançant una soma annala qu'apelavan subvencion [5].
Entre 1790 e 1794, Roubichoux foguèt annexat a Sonac. En 1793, la municipalitat èra Sonnac et Roubichoux[6]. Roubichoux es al nòrd de la comuna, sul pompidor d'un solan. La glèisa, del vocable de Sant Andrieu, foguèt annèxa de la de Montbèl (Arièja), a la diocèsi de Mirapeis[4].
.svg){kind=small}
