Geopyxis carbonaria

Geopyxis carbonaria
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaPezizomycetes
OrdenaPezizales
FamiliaPyronemataceae
GeneroaGeopyxis
Espeziea Geopyxis carbonaria
Sacc., 1889
BasionimoaPeziza carbonaria

Geopyxis carbonaria Pyronemataceae familiako onddo espezie bat da.[1] Toxikoa ez bada ere, ezin da erabili sukaldean. Su-hondarrak dauden lurretan hazten den kaliz forma bitxia duen onddo txiki bat da.

Sinonimoak: Pustularia carbonaria, Peziza carbonaria, Peziza geopyxis.

Deskribapena

Karpoforoa: 0,5 eta 1,5 cm bitarteko diametrokoa; kopa formakoa eta, oro har oin txiki batekin.

Himenioa: Arre-okre antzeko kolorekoa. Kanpoko aldea arrexka. Ertza koskaduna eta zurixka.

Hanka: 1,5-0,1-0,2 cm-koa, mehea, zilindrikoa, zurixka edo alutazeoa, leuna.[2]

Etimologia: Carbonaria epitetoa bere habitatagatik du.

Jangarritasuna

Ez du sukaldaritzarako balio.[3]

Nahasketa arriskua

Espezie hau erraz ezagutzeko modukoa da, kolore arre-okre antzekoa duelako, ertza zurixka eta gutxi-asko koskaduna, eta su-hondar zaharretan hazten delako.[4]

Sasoia eta lekua

Udaberritik udazkenera, su-hondar zaharretan. Ohikoa. Taldean sortzen da, hala ere ikusi gabe uzten da oso txikia delako.[5]

Banaketa eremua

Europa, Ipar Amerika, Errusia, Erdialdeko Asia, Japonia, Australia.

Erreferentziak

  1. ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. ↑ (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 770 or. ISBN 84-404-0530-8..
  3. ↑ (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 563 or. ISBN 84-282-0541-X (T. 3). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
  4. ↑ (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.
  5. ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 330 or. ISBN 84-282-0865-4..

Kanpo estekak