Sinonimoa: Amanita lepiotoides f. valens, Amidella lepiotoides f. valens, Amanita ponderosa f. valens.
Deskribapena
Kapela: 5 eta 8 cm bitarteko diametrokoa, hasieran hemisferikoa, gero ganbila eta amaieran lau-ganbila; ertza soberakinekin eta errezelaren hondarren bidez apendikulatua, leuna eta ildaskatu gabea. Kapelaren azala zuri garbi kolorekoa, gero krema kolorekoa tonu arrosa arin batzuekin, zahartzean okre antzeko kolorekoak bihurtzen diren errezel orokorraren plaka zuriz estalia.
Orriak: Zurixkak, ertzean gorritzeko joerarekin.
Hanka: Laburra, zilindrikoa, fibriloso samarra, gainazal iletsuarekin edo ezkatadun samarrarekin. Eraztun gabe. Mintzezko bolba, motza, irekia, zuria baina lurrez zikindua.
Haragia: Trinkoa, zuria, ebakitzean apur bat gorritu egiten da.[2]
Etimologia: Amanita terminoa grekotik dator eta Zilizia eta Siria arteko mendiari egiten dio erreferentzia, han oso ugariak ziren eta, grezieraz beste esanahi bat ere badu, perretxikoa kontzeptu orokor gisa.
Udazkenean. Lurzoru hareatsuetan (ez oso sakona eta trinkoa, granitoa desegitean egina) pinuen eta arteen basoetan, estrepatan, penintsulako erdi-hego aldean, Amanita ponderosa baino iparralderago.
Banaketa eremua
Mexiko, Euskal Herria, Espainia, Frantzia, Turkia.[5]
↑(Gaztelaniaz)Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 174 or. ISBN84-505-1806-7..
↑(Gaztelaniaz)Morales Pulido Juan, Carmona Perate José Julián. (1981). Sociedad Micologica Extremeña, Medalla de Extremadura 2019.
↑(Gaztelaniaz)Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.