PROFILPELAJAR.COM

Vilespassens; Villespassans
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	La glèisa
	Geografia fisica
Coordenadas	43° 22′ 54″ N, 2° 54′ 59″ E
Superfícia	14,07 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 321 m; 250 m; 138 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Estat	França;
Region; 76	Occitània ;
Departament; 34	Erau ;
Arrondiment; 341	Besièrs;
Canton; 3430	Sant Ponç de Tomièiras (Sanch Inhan abans 2015);
Intercom; 243400454	CC de Sud Erau;
Cònsol	Jean-Christophe Petit ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	173 ab. Evolucion de la populacion; 175 ab.
Densitat	11,02 ab./km²
	Autras informacions
Gentilici	Villespassanais (en francés)
Còde postal	34360
Còde INSEE	34339

Vilatge d'Occitània

Vilespassens (Villespassans en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Vilespassens**
Assinhan		Sanch Inhan
Bisa de Menerbés (Aude)		Cebasan
	Crusi	Cranta quadripunt

Toponimia

La prononciacion es [bilèspa'sèns]. Las fòrmas ancianas son : Berengarii de Villas passans en 1159-61, Frotardo de Villaspassanz en 1162; Petrus de Villispassantibus en 1199, de Villispassantibus en 1271, rector de Villispassantibus en 1351, Villespassans en 1643, 1740-60, Villespassan, 1770-72 (mapa de Cassini)^[1].

Lo nom seriá benlèu, per Dauzat e Rostaing, un derivat de l'« ancian provençal » espasar (dins la grafia d'Emil Levy, comprene espaçar/espassar), qu'auriá lo sens d' alunhar^[2]. Mas espaçar aviá d'autras significacions : « garir, espetar, passar, cessar, arrestar, quitar, fenir, faire cessar/quitar » e justament alunhar es lo sol que Levy i bota un punt d'interrogacion ^[3]. Segon Hamlin, lo segond element possedís lo sens de « passatge », pr'amor de la situacion del vilatge a un caireforc natural^[1]...

Participi o pas, dempuèi l'Edat Mejana, lo nom es passat de la terminason -ans a -ens, coma sovent los participis presents del primièr grope, per analogia amb las autras doás conjugasons.

Istòria

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat
març de 2014	2026	Jean-Christophe Petit
2001	2014	Jean-Paul Crassus
març de 1983	2001	Pierre Petit
	2001
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Sanch Inhan; es ara del canton de Sant Ponç de Tomièiras.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 155, totala: 159

77

101

120

142

165

163

192

178

162

179

182

199

240

261

229

234

229

311

297

250

253

243

229

235

201

178

180

156

136

132

124

126

138

140
143

2009

2010

143
147

147
151

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 173 abitants e la densitat èra de 12,3 ab/km².

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

Comunas d'Erau

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ ^1,0 et ^1,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 429
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 722
↑ Emil Levy, Petit Dictionnaire Provençal-Français, reedicion Culture Provençale et Méridionale, Raphèle-lès-Arles, 1980

Portal de Lengadòc

[frh-1] 1,0 et ^1,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 429

[2] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 722

[3] Emil Levy, Petit Dictionnaire Provençal-Français, reedicion Culture Provençale et Méridionale, Raphèle-lès-Arles, 1980

[1]

[2]

[3]