Gabian

Gabian; Gabian
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	Vista generala de Gabian.
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	43° 30′ 52″ N, 3° 16′ 25″ E
Superfícia	15,96 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 260 m; 100 m; 82 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Estat	França;
Region; 76	Occitània ;
Departament; 34	Erau ;
Arrondiment; 341	Besièrs;
Canton; 3429	Càsols (Rojan abans 2015);
Intercom; 243400678	CC dels Avant Monts;
Cònsol	Francis Boutes ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	840 ab. Evolucion de la populacion; 859 ab.
Densitat	52,01 ab./km²
	Autras informacions
Gentilici	Gabianais (en francés)
Còde postal	34320
Còde INSEE	34109

Pels articles omonims, vejatz Gabian (omonimia).

Vilatge d'Occitània

Gabian es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Toponimia

La prononciacion es [gabi'a] ^[1]. Las fòrmas ancianas son : Gabiano ah integre, après 1010, ad Gabianum en 1130, castrum Gabiani en 1153, apud Gabianum (varianta : Gabranum) en 1162, de Gabiano en 1180, castrum Gabiani en 1216, mensuram de Gabiano en 1247-1248, Gabianum en 1272, Cabian en 1622, Gabian en 1643, 1708, 1740-60, 1770-1772 (mapa de Cassini)^[2].

Segon Dauzat, Gapian ven del nom galloroman [comprene d'origina gallica] d'òme *Gapius, varianta de Gappius, amb lo sufixe -anum^[3]; segon Hamlin, Gabian ven del gentilici latin Gavius, amb lo sufixe -anum. Gabian èra una proprietat galloromana^[2]. Segon Delamarre, que cita la mencion villa Gabiana de 954, absenta del diccionari topografic de Hamlin e tirada (probablament) del diccionari d'Eugène Thomas, l'etime seriá gappiānā e lo nom celtic de persona (de mèstre) Gappios, atestat amb lo nom latinizat de Gappius, mas tractat aicí coma *Gapios^[4]. La dificultat es la finala en -a, qu'auriá menat a *Gabiana. Delamarre es estat victima de la fòrma dobtosa de 954, ont Gabiana, s'existís, a un ròtle gaireben adjectival.

Istòria

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
junh de 2004	2026	Francis Boutes	PS	retirat de l'ensenhament, ancian conselhièr general, ancian vice-president del Conselh General, president de la CC
març de 2001	2004
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 830, totala: 842

1 023

1 044

-

1 334

-

-

1 016

-

816

780

743

640

651

659

770

786

802
816

2009

2010

810
825

820
838

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 840 abitants e la densitat èra de 52,63 ab/km².

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

Comunas d'Erau

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ https://www.etudesheraultaises.fr/wp-content/uploads/ael-art-2006-30-11-nouvelles-observations-toponymie-herault-frank-hamlin.pdf
↑ ^2,0 et ^2,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 173
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 308
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 155, 297 e 347

Portal de Lengadòc

[1] ttps://www.etudesheraultaises.fr/wp-content/uploads/ael-art-2006-30-11-nouvelles-observations-toponymie-herault-frank-hamlin.pdf

[frh-2] 2,0 et ^2,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 173

[3] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 308

[4] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 155, 297 e 347

[1]

[2]

[3]

[4]