Las fòrmas ancianas son : in parrochiis de Virzac en 1273, de Virzac entre 1273 e 1289, de Virsaco en 1357, Virsac en 1361 [1].
Segon Dauzat e Rostaing, Virçac ven dau nom latin d'òme Virsius, emb lo sufixe -acum[2].
Segon Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, Virçac ven dau nom gallic d'òme Viriciu, emb lo sufixe -acos[1].
Segon Bénédicte Boyrie-Fénié, l's sorda dens lo nom actuau favoriza lo nom gallic d'òme, Viriciu, atestat, emb sincòpa de la pretonica : *Vir(i)ciácu(m) > *Vircyágo > Virçac [biɾ'sak]; pr'aquò lo nomen Virtius dona lo medish resultat [1]. L'argument es doblament estranh : d'una part, las fòrmas pus ancianas son en -z-, d'auta part, après una consonanta, quala que sia l'etimologia de la shiulanta, pòt venir sorda o sonòra segon los cas.
Segon Xavier Delamarre, Virçac ven deu nom gallic d'òme Viritios, atestat en Retia, e l'etime es Uiritiācon. Pr'aquò, Delamarre cita tanben lo nom celtic Vīriciū[3].
Dens tots los cas, Virçac èra una granda propietat galloromana e son nom ven deu propietari.
Comunas deGirondaen Gasconha lingüistica (comunas actualas, comunas que contenen comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg){kind=small}
