Las fòrmas ancianas de Bernòs que son Taleyzone (Reymundo de ~), en latin, en 1289, Bernos (parrochia de ~ de ultra Syronem, en 1273, Bernes (parrochia Beate Marie de ~), en 1273, Bernos (par. Sancte Marie de ~), en 1274, Bernos (Johannes de ~), en 1307-1317, Bernussio (capellanus de ~), en 1369-1370, Bernosio (de ~), au sègle XVI, Bernussio/Bernossio, en 1533-1537 [3].
La purmèira atestacion qu'es lo nom ancian de la parròquia de Bernòs [segon Bénédicte Boyrie-Fénié; en realitat, Taleyson e Bernos son parròpias diferentas]. Talaison ven d'un nom gallés d'òme Talasius o Talasios (sens : lo que se ten en supòrt, auxiliari), dab lo sufixe -onem. Véser Talisat (= Talisac), Talairat o Taleyrac (comuna de Sent Just de Briude, s'es lo medish lòc)[4],[3] , e benlèu Talais[5].
Bernòs que's pòt explicar per un nom gallés, Vernus, dab lo sufixe -ossum, o peu nom gallés d'aubre, verno-, « vèrnhe » [6] o simplament un nom de persona, Bernus o Vernus e sufixe aquitanic -otze, dab ua preferéncia peu segond (B. Boyrie-Fénié); Negre, citat per B. Boyrie-Fénié, que's contenta deu nom d'aubre, dab lo sufixe -oss[3]. la fòrma celtica de Vernus es Uernos[7].
Las fòrmas ancianas de Baulac que son Baulad (ospitalis de ~), en 1263, Baulatz (hospitali de ~), en 1273, Baulads (hospitali de ~), Baulac (hospitalis Sancti Jacobi de ~), en 1290, Baulaco (prior de ~), en 1533-1537 [3]. Las fòrmas escritas mèi ancianas que han véser lo nom d'origina qu'es bau lat, format de bau, « artiga, èrm, bosiga » e de lat « vaste, gran ». L'alternància de -ac e de -at finaus dens los noms de lòcs que pòt explicar lo passatge de Baulat a Baulac (comprés com beau lac en francés, « bèth lac ») [3]. En realitat, qu'es un chic mèi complicat. Au sègle XIII, que i avèva Baulats (interpretacion segon las fòrmas de 1273), qu'èra un collectiu : *los baulats, « los abitants de Baulat » e après lo nom deu lòc que ho con.onut temporàriament dab lo deus abitants. Justament, lo Vasadés e lo Bordalés qu'abondan en collectius deus noms en -ac, com per exemple *los leujacs (finala prononciada [-ats]), « los abitants de Leujac » (e ací lo nom deu lòc qu'es demorat oficiaument Léogeats) [8]. Qu'es normau un nom coma Baulats sia comprés com « los abitants de Baulac », meilèu que « los abitants de Baulat », perqué la finala en -ac es plan mèi frequenta que la finala en -at dens los noms de vilas e de vilatges.
↑ 3,03,13,23,3 et 3,4Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 67-68
↑Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 245
↑Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 355-356
↑Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 74
↑Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 265 (a uernacon) e 310
↑Miquèu Audoièr, Ua solucion unica a un problèma doble : lo grop -ts, fonetica istorica e toponimia, País Gascons n°269, pp. 8-9, Ortès, Noveme-Deceme 2013
Comunas deGirondaen Gasconha lingüistica (comunas actualas, comunas que contenen comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg){kind=small}
