Pugmiclan
Pugmiclan [pymi'klan] [1] (Puymiclan en francés) es una comuna agenesa [2], situada dins lo departament d'Òut e Garona e la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània. Geografia Perimètre deu territòriToponimiaLas fòrmas ancianas son en latin e per la darrèra en francés : Podii Micla (castrum de ~), en 1239, Podio Miclano (ecclesia de ~), en 1318, Podio Miclano (eccl. Beate Marie de ~) cum suis annexis de Nozeriis, de Guizon et Sancti Cassiani, en 1504, Podio Miclano (eccl. Nostre Domine de Pinibus alias de ~) cum suis annexis, en 1504, Podio Miclano, de Nozeriis, de Boysas et Sancti Cassiani (R. de ~), en 1520, Puymiclan (N.D. de ~) et ses annexes, au sègle XVII. La prononciacion es [pymi'klan]. La comuna es de dialècte lengadocian brajairagués, dit perigòrd, mas a proximitat del gascon planiu (varianta orientala del gascon garonés parlada en Marmandés [1]. La prumièra atestacion (d'origina non locala : Omenatges) testimònia d'una prononciacion purament lengadociana, mas la prononciacion observada es gascona, emb la varianta pug del latin podium, bordalesa e vasadesa, e l'articulacion de -n finala. Nòstra Dòna dels Pins es l'anciana capèla del castèl situada dins lo borg, qu'a remplaçat coma parroquiala N.D. de Feuges (en francés), situada al sud près del cementèri. Las annèxas son Sent Pèir de Nosièras [3], al nòrd de Pugmiclan, Guson (< Aguson), « alias de Bourdet », segon Durengues, al sud-èst, Boysas o Doysas (luèc disparegut tanlèu lo sègle XVII), Sent Cassian seriá segon Durengues Sent Gracian de Rebec (nom francés), al sud-èst de la comuna [2]. Dins aquela lista es pas question de Sent Pèir de Londres (roïna a la devisa de Viraselh, près de la fabrica Georgelin). La dificultat es d'explicar lo determinant Micla(n). Se pòt pas acceptar l'explicacion de Massip qu'i vesiá un cognomen latin vengut del grèc arcaïc micla, « craba » [4], per de rasons evidentas : dins un nom antic, -cl- se seriá palatalizat en -lh-. Bénédicte Boyrie-Fénié, tanplan coma Dauzat e Rostaing, considèra lo nom coma escur [5],[1]. Mas la solucion poiriá èstre un nom romanic coma Miquèl o Micolau, sigut del sufixe -anu(m), utilizat tardivament, e qu'aquel nom se siá sincopat posteriorament. Coma lo tractament del nom es gascon (pug e non pas puèg, -n finala articulada) e que -e- pretonic se pronóncia [ə] en Gasconha occidentala, vocala especialament fragila, Miquèl/Miquèu es pus probable que Micolau : * (Pug)miquelan > [-mikəlan] > [-mik(ə)lan] > [-miklan]. E se lo nom èra antic, çò qu'es improbable per un toponime d'aparéncia feudala, la preséncia d'una vocala entre -c- e -l-, amudida per sincòpa dins un segond temps, auriá empachat la palatalizacion (> -lh-). Lo nom benlèu se formèt en dos temps (l'usatge del sufixe -anum es dobtós après una certana data) : Miquelan-, la proprietat de Michael-, puèi apondi de Pug, mes i a pas de certitud. La sola dificultat, benlèu, es que Miquèl/Miquèu es un nom rare en toponimia a l'Edat Mejana, mès es pas impossible de lo trobar : Puegmichèu. NosièrasDel latin nucaria (de nux, qu'a donat notz, « cacau »). Es un luèc plantat de noguièrs[6]. GusonSeriá una varianta emb aferèsi (supression del començament) de Aguson [2]. Lo nom ven probablament d'un nom latin d'òme Acutius, Acusius o Agusius, emb lo sufixe -one(m). Cf. Gusargues. Sent Pèir de Londres o LondresSent Pèir de Londres es citat dins lo pouillé (inventari de bens eclesiastics) de Valeri (1520) : In archiprebyteratu Vesalmensi [= de Vesaume], Rector de Leda sive Londres, Sancti-Stephani et Sancti-Laurencii [7]. Sent Pèir es lo nom de l'apòstol e Leda, un idronime semblable al nom del riu del canton de Montflanquin deviá èsser lo prumièr nom del luèc. Aquò tomba fòrt plan perqué la glèisa es dins la comba d'un riu, Manet, afluent de Trec, çò qu'explica los aigats qu'arroïnèron la glèisa e la fasquèron abandonar. Lo riu a simplament cambiat de nom. La bastida del sègle XIV situada a proximitat portava lo nom de la capitala del duc-rèi.[8] Saint-Étienne de Londres (nom francés)Sent Estève o Sent Estèfe ? Dins l'oèst occitan, las glèisas dedicadas al sent an sovent la fòrma mièja-sabenta Estèfe, mas aquò demandariá verificacion. Sent Estève es considerat coma lo primièr martir de la Glèisa[9],[10]. Abans d'èsser de Londres, lo determinant èra de Prunhac[7] (del nom latin d'òme Provinius e sufixe -acum, o de prunus, « prunièr » e sufixe -iacum [11]. Lo vilatge a donc de las originas anticas. Sent LaurençLo nom es lo d'un diague martirizat a Roma, en 258, en burtlant a petit fuèc sus una grasilha, segon la tradicion[12][13],[14]. Sent Laurenç èra sovent apelat Sent Laurenç de Sèishas perqué èra de la jurisdiccion d'aquela vilòta[7]. Istòria
Administracion
Demografia
Demografia de Londres
Lòcs e monuments
Personalitats ligadas damb la comunaVeire tanbenLigams extèrnesNòtas
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.jpg)
.svg){kind=small}
