Las fòrmas ancianas son p. Sancti Johannis de Bertopont, en 1520, S. Martin de Labretonie ou de Vertampten, al sègle XVII. La prononciacion es [la,bertu'ɲɔ]. Vertampten, en 1520, es probablament una error de transcripcion [1].
Dauzat, que coneissiá pas la fòrma orala, interprèta lo nom coma un derivat d'un nom recent Breton[2]; Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, dona la meteissa explicacion, en ajustant lo sufixe -iá. B. Boyrie-Fénié ajusta qu'aquel sufixe es frequent al nòrd del dialècte lengadocian. La fòrma francesa (se comprenèm coma cal lo tèxte de Bénédicte Boyrie-Fénié) a patit d'una metatèsi : Bert- > Bret- [absenta de la mapa de Cassini, qu'escriu la Bertonnie]. Lo nom d'òme es en realitat Berton, diminutiu dels noms en -Bèrt (Robèrt, Albèrt...). Un nom germanic d'òme, Berto, ajustat al nom d'origina latina Ponç (de Pontius), explicariá Vertampon, [nom d'un ostal a 500 m del borg, escrit Vertempon sus las mapas francesas, Vertampion, en tant que vilatge o parròquia, sus la mapa de Sanson al sègle XVII [3], pauc segura sus la fòrma dels noms], e descarat en Vertampten dins l'interpretacion de la lista de Valeri en 1520 [1].
Curiosament, la fòrma Bertopont de 1520 sembla una mescla de (la) Bertoniá e de Vertampon, emb la predominància del segond; probable que Bertopont representa puslèu Vertampon; ajustarem que i a pas de pont a Vertampon, situat sus un travèrs, per evitar las falsas interpretacions. Çò que sembla segur es que la residéncia de la parròquia a esitat entre Vertampon e La Bertoniá o que lo borg fuguèt benlèu Vertampon, que la glèisa i fuguèsse o pas. La Bertoniá es un nom relativament recent, mas Vertampon, sus un site defensiu, pòt èsser ancian (gallés uertamo- ? la finala s'i opausa un pauc). I a un luèc nommat L'Eglise sus la mapa, a l'oèst de La Bertoniá (Vertampon es al nòrd-èst) e adara i a pas de glèisa. I a tanben una autra glèisa dins la comuna, a Sent Joan, a 2 km al sud del borg.
.svg)
.svg){kind=small}