Lo nom es atestat en 1326, en latin, Rezemeto (capella Sancti Johannis de ~). La pronononciacion es [rrazi'met][1]Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, supausa que lo nom ven deu gascon rasimeta « arrasim de colindre », metut au masculin. Aquera masculinizacion sembla improbabla a B. Boyrie-Fénié, que s'estima mèi causir la solucion de Dauzat e Rostaing, adoptada per Jacques Astor, lo latin racemus, « rasim, arrasim », dab lo sufixe collectiu -etum, dab lo sens de « lòc plantat de vinhas » [1],[2]. Avant de l'adoptar shens resèrvas, lo legeire poiré aver l'escrupule de s'interrogar sus l'estranha latinizacion de 1326 e sus l'incapacitat de l'escriba a conéisher dens lo nom un mot tan simple com rasim. Poiré alavetz imaginar un *Resemet, tombat posteriorament dens l'atraccion paronimica de rasim (mès lo participi passat es resemut). I a pas de pròvas, mès probable que l'escriba, davant un Rasimet autentic, èra atirat peu vèrbe, adara arcaïc, rezemer/resémer, « rescatar », e enquèra mèi per son derivat rezemedor, « redemptor ».
Istòria
Lo territòri de Rasimet èra de la ciutat deus Nitiobròges e après de la diocèsi d'Agen, çò que justifica de lo plaçar dens l'Agenés. Dempui lo 13 d'agost 1317 e d'aquí a la Revolucion, èra de la diocèsi de Condòm creada per Joan XXII[3].
.svg){kind=small}
