La prononciacion es [fres'pɛt] dins una granda partida nòrd de la comuna, [fres'pɛts] al sud.
Bénédicte Boyrie-Fénié fornís d'atestacions ancianas : Frespugh (parrochia Sancti Petri de ~), au sègle XIII, castrum de Fespueg en 1271, Fespug (in castro de ~), en 1307, Fespodium, en latin, en 1307-1317, Frespuch, en 1307-1317, Fysputh, en 1308, Capella de Fesso-Podio, en latin, en 1326, Fespuch (Arnaldo de Duro Forti, militi, domino de ~), en 1328, Fessopodio (parrochia ecclesiae de ~), en 1338, Fespug (pro Arnaldo de Duro-Forte... in castro de ~), en 1354, Fespuch (domino de ~), en 1354, Fesso Podio (P. de ~) en 1520 [1]. Lo diftongue -uè- tonic, vengut de -ò-, es sovent escrit -u- dins los tèxtes medievals.
Dauzat e Rostaing interprètan lo nom a partir del nom germanic d'òme Frisco o Freso, ambe lo latin podium[2](> puèg). Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, motiva lo mot fresc per la situacion en naut de las pendas, expausadas al nòrd, de la comba de Lartiga [1].
Bénédicte Boyrie-Fénié constata que la frescor supausada del lòc es pas segura, d'aitant que las nombrosas atestacions sense -r- del primièr element fan dobtar que lo sens siá vertadièrament fresc. Balança entre un nom germanic coma primièr element e lo sens prepausat per las atestacions del tipe Fesso Podio, donc un etime fissu(m) podiu(m), « puèg fendut », dont la motivacion li sembla dificila, e atraccion posteriora per lo mot fresc[1]. I a pr'aquò una comba plan prigonda e corta, al nòrd-nòrd-èst del borg, que se vei fòrt plan sus una mapa topografica de l'IGN [3], a l'emplaçament del bois de Colombat e al sud-sud-oèst del lòc marcat Breillet, que correspond a l'imatge d'un planòl fendut.
.svg){kind=small}