La prononciacion es [,seŋsar'dɔs]. Las fòrmas ancianas son : monasterium de Fida en latin, en 1153, castrum Sancti Sacerdotii, en latin, en 1271, prioratus de Sancti Sacerdotis de Lafita, en latin, en 1307, prioratus de S. Sacerdote, en latin, en 1319, capella de Sancti Sacerdotis, en latin, en 1326, prior Sancti Sacerdotis, rector ejusdem, en latin, en 1520[1].
Lo nom de Sent Sardòs, ven de Sacerdos, avesque de Limòtges (670-720), nascut a Calabre, a las confinhas entre Perigòrd e Carcin, segon Durengues; segon Gallia Christiana, la vida de Sent Sardòs foguèt escrita un pauc après sa mòrt en lengatge perigòrd (qu'es de lemosin) e traduita en latin après. Lo nom actual deriva de sacerdotiu(m), al prètz d'una sincòpa, sacerdōtiu > sardōtiu > sardotz > sardòç[2],[1].
Istòria
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
.svg){kind=small}