La prononciacion es [tur'tre]. Bénédicte Boyrie-Fénié cita tres fòrmas ancianas : Tortret (parrochia Sancti Petri de ~), al sègle XIII, Tortrès (annexa Sancti Petri de ~), en 1516, Tortres (r de ~), en 1520 [2].
Per Dauzat, l'origina del nom de Tortrés es lo mot latin turtur, « tortora », emb lo sufixe -ensem[3]. En realitat, « lo nom de la tortora a jamai servit a designar un luèc abitat » segon Charles Rostaing, qu'estudièt la basa oronimica (en relacion emb lo relèu) *TŭR- (cf. Tortròl e lo mont Turturu, a Lekunberri (Baisha Navarra)). Justament, Tortrés es sus una tuca del calcari blanc de l'Agenés, impressionanta perqué es la prumièra en venent de l'oèst, pus nauta que la de Tombabuèu, la comuna vesina situada al levant, çò que justifica plenament un nom en relacion emb lo relèu. Lo nom de Tortrés pòt venir d'un redoblament de la basa *Tŭr- : *Tŭrtŭrénse > *Tŭrt(ŭ)rés (sincòpa de la pretonica) > Tortrés. La prononciacion actuala es [tur'tre], emb l'amudidament de la consonanta finala [2].
Istòria
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
.svg){kind=small}