Las fòrmas ancianas son ecclesia de Saint-Badel en 1252, Parochia de Sambadel en 1275, Parochia Sancti Badelli en 1331, Parochia de Sambadello en 1459, Sambadal en 1548, Sembadel-Saint-Léger alh sègle XIX [2].
La prononciacion aproximativa a Mauvèiras z-es [semba'de] [3]. La grafia z-es probablament Sembadel, amb -l finala muda, fenomèn banal en auvernhàs.
Lo nom francés de la parròquia davant la Revolucion èra sovent Saint-Badel. Se tractariá donc d'un agionime, un nom de sant ? Un sant correspond en partida al nom, es Sant Baudilius (o Baudelius), martirizat a Nimes al sègle III o IV. Mas una evolucion populara supausa lo passatge de -d- intervocalica a -z-. *Badel seriá logicament una fòrma sabenta. La dificultat es que dins un tal cas la primièira sillaba seriá Bau- e pas Ba-. Sembla donc logic de pensar que la possibilitat d'un agionime es pas la pus versemblabla. De mai, lo titulari de la gleisa es Sant Ròc (pasmens quò's un sant recent).
Se ne'n es aital, demòra una autra possibilitat. Lo nom de Sabadèl sembla aparentat a d'autres : Sabadèl, Sabadèl de la Tronquièra, aquels dos en Carcin, Sabadell (Vallès occidental, Catalonha) e benleu Samadèth. Dins lo cas dels dos Sabadèl, per Dauzat e Rostaing, que meton lor nom en relacion ambelh de Samadèth, es un nom escur, que derivariá d'un preceltic sab(b)-, a valor idronimica, e doble sufixe -at-ellum[4]; mas per Sabadell, Joan Coromines l'interprèta coma un mercat de dissabte [5], çò qu'es mauaisat pelh toponime de Naut Léger. Lo mistèri damòra entèir.
Saint-Léger (nom francés)
Las fòrmas ancianas son Ecclesia Sancti Liautgerii en 1252, Locus S. Leodegarii en 1324, S. Liegier, S. Litgier, S. Lutgier en 1379, S. Ligier en 1401, Curatus S. Ligerii en 1506, Sainct Lagier en 1561, Léger-les-Côtes en 1793 [6]. Saint Léger (en francés) representa Leudgari, avesque d'Autun e màger delh palais, alh secle VII [7].
Istòria
En 1789, *Sambadèu fasiá partida de la província d'Auvèrnhe, de l'eleccion de Briude, de la subdelegacion de la Chaa Dieu, dau ressòrt de Riam. Sa glèisa parochala, diocèsi delh Puèi e archipreirat de Sant Pàulhan, èra delh vocable de Sant Ròc; l'abat de la Chaa Dieu ne'n èra collator [2]. NB. I a pas totjorn coeréncia entre província e diocèsi.
Los 25-30 de mai de 1843, la comuna de Saint-Léger (vialatge sus una sèrra alh sud delh borg) saguèt incorporada a Sembadel [8],[2].
Sant Badèu
Saint-Pal-de-Senouire 
.svg){kind=small}
