Las fòrmas ancianas son Ecclesia in hon. S. martyris Cyrici consecrata en 1025, Sanctus Cericius en 1281, San Cergue en 1286, Sanctus Ciricus en 1288, Castrum de S. Syrico en 1314, Saynt Cyrgue en 1341, Saint Cierge en 1395, Saint Cirgue en 1401, Cirgues-d'Allier en 1793 [1].
La prononciacion aproximativa z-es [sen 'ʃiɾgə] o [san 'ʃiɾgə] [2].
La comuna deu son nom a Sant Cirgue, en latin Sanctus Cyricus (Cyricus > *Cirego > *Cirgo > *Cirg > Cirgue), jove martir crestian del sègle IVen, filh de Santa Julita, onorat dins la glèisa parochala que pòrta son nom.
I aviá un chastèl destrut. En 1789, Sant Cirgue dependiá de la província d'Auvernhe, de l'eleccion e la subdelegacion de Briude e delh ressòrt delh presidial de Riam. Sa gleisa parochala, diocèsi de Sant Flor e archipreirat de Lanjac, èra delh vocable de Sant Cirgue [1].