Las fòrmas ancianas son : In villa quae dicitur Bello Monte en 907, In... vicaria Brivatensi, in loco qui vocatur Bellomons en 918, Ecclesia de Bello Monte en 1120, Belmont en 1341, Beulmont en 1379, Beaumont en 1398, Belmond en 1453, Beaulmont en 1511 [2].
Segon Dauzat, Bèlhmont representa Bèl(-) Mont, formacion relativament recenta (un delhs pus ancians es atestat en 845) [3].
La prononciacion aproximativa z-es [bɛj'mun] a Mercuèr[4] e la grafia sembla Bèlhmont; -l finala z-es sovent venguda -lh, prononciada [-j].
Bornoncle Sant Julian
Las fòrmas ancianas son : In aice Brivatensi, in villa quae dicitur Burnunculo en 856, In vicaria Brivatensi, in villa... Burnulculo en 856, Borlhoncle Sancti Juliani en 1353, Borloncle S. Juliani en 1453, Bourloncle-Sainct-Julhien en 1549 [5]. Bornoncle seriá una fòrma diminutiva de *Bornon, derivat d'un « prelatin » *Born, « fònt » segon Dauzat[6]. Xavier Delamarre fai pasmens delhs diferents Bòrns un celtic *burnon, « los bens de Burnos », nom atestat[7] e los Féniés imaginan que Bornoncle ven de burdunculus, « petit muòle », vengut nom de persona [8].
La prononciacion aproximativa z-es [buɾ'nunklə san zy'jãn] a Mercuèr[4].
Istòria
En 1789, Bèlhmont fasiá partida de la província d'Auvernhe, de l'eleccion e subdelegacion de Briude e delh presidiau de Riam. Èra regit pelh dreit escrit. Sa gleisa parochala, diocèsi de Sant Flor e archipreirat de Briude, èra delh vocable de Sant Alari[2].
Chastèu de Lauriac: mencionat dempueis l'an 1000. Sas torns serián datadas delh secle XIII.