Las fòrmas ancianas son : Graneyrs en 1350, Ecclesia de Graners alh secle XIV, Graniers en 1401, Cura de Graneriis alh secle XV
[2].
Segon Dauzat, lo nom ven delh latin granarium, « granèir »[3]. Mas la formacion es probablament medievala.
La prononciacion locala z-es [gɾa'ne] (e tonic ni totalament barrat ni badat) [4].
La reduccion de ei o de èi a [e] z-es frequenta en Brivadés. La grafia z-es logicament Graneirs (Granèirs seriá contradictòri amb l'articulacion de e).
Montgon
Montgon es un chastèu desrocat e una villa. Las fòrmas ancianas son : Motgo en 1161, Dominus de Motgonio en 1439, La ville de Motguon alh secle XV, Le chastel de Mongon alh secle XV, La chastellenie de Monguon en 1511 [5]. La prononciacion a Graneirs z-es [ma'gu] [4].
Probablament un nom germanic d'òme. Lo -t de la prumèira sillaba se nasalizèt en -n, per facilitar la prononciacion e amb l'ajuda de l'atraccion de mont, pueis la nasala despareguèt e una dissimilacion menèt de *Mogon a Magon. La grafia z-es probablament Magon.
Istòria
En 1789, Grenier-Montgon fasiá partida de la província d'Auvernhe, de l'eleccion e subdelegacion de Briude e delh ressòrt de Riam. Sa gleisa parochala, diocèsi de Sant Flor e archipreirat de Bleila, èra delh vocable de Sant Gregòri [2].
.svg){kind=small}
