Las fòrmas ancianas son : Chamnhac en 1287, Channhac alh secle XIV, Champnhac en 1424, Chanhat en 1626 [2].
Segon Dauzat, Cha(m)nhac ven de *Camminiacum, delh nom gallic d'òme *Camminius (inatestat), de camminum, « chamin », ambelh sufixe -acum[3].
Segon Xavier Delamarre, Cha(m)nhac èra un Caminiācon, la proprietat de Caminios (amb la derivacion en -ācon). Lo nom d'òme Caminus es atestat e, probablament, a pas de liam amb chamin (qu'èra *cammano-); es bastit sobre la socha *cam(i)-, la de Camulos, dont lo sens es « se demenar, s'afrenar, s'esforçar » [4].
Escriure Chanhac o Chamnhac ? Chau pesar los avantatges e los inconvenients.
La prononciacion aproximativa z-es [tsa'ɲɛ] a Mercuèr[5]. En Brivadés e en Liuradés, una partida delhs a finaus (tonics o pòsttonics) pòdon èsser articulats [-ɛ] e lo locutor declara sovent que sa prononciacion z-es un a o una modalitat de a.
Istòria
En 1789, Chaniat fasiá partida de la província d'Auvernhe. A l'espirituau, dependiá de Javaugues. La gleisa saguèt erigida en chapèla vicariala lo 22 de març de 1826 e en sucursala lo 29 de junh de 1841 [2].
Chaniat
Javaugues 
.jpg)
.svg){kind=small}
