Las fòrmas ancianas son : In comitatu Brivatensi, in aice Loiacense (= Joiacense) vès 888, Jalzac en 1344, Jaulzac en 1379, Jalzat en 1401, Jauzac alh secle XVIII [2].
La prononciacion aproximativa a Cònlat z-es [dzœ'za], a Josat z-es entre [djy-] e [dzœ-] per la premèira sillaba e [-'za] e [-'zɛ] per la segonda. En Brivadés e Liuradés, una partida delhs a finaus (tonics o pòsttonics) pòdon èsser articulats [-ɛ] e lo locutor declara sovent que sa prononciacion z-es un a o una modalitat de a[3]. Lo parlar de Josat sembla meige (intermediari).
Segon Dauzat, la fòrma de 1344 es una faussa regression; Josat vendriá delh nom latin d'òme Gaudius, ambelh sufixe -acum[4]. Implicitament, Dauzat supausa una dissimilacion *Jaujac > *Jausac. La fòrma delh sègle IX s'interprèta *Jojac, cinc secles davant l'evolucion -au pretonic > [u].
Chabestrat
A Cònlat, la prononciacion aproximativa z-es [tsabœs'tra][3].
Istòria
En 1789, Josat fasiá partida de la província d'Auvèrnhe, de l'eleccion de Briude, de la subdelegacion de la Chaa Dieu e delh ressòrt de Riam. Sa gleisa parochala, diocèsi de Sant Flor e archipreirat de Briude, èra delh vocable de Nòstra Dòna [2].
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
Josat
Senta Margarida 
.svg){kind=small}
