Briude z-es 'na sosprefectura delh Naut Léger. Z-es situada a rasa delh riu d'Alèir e son nom ancian de Brivate ven justament delh celtic que vòl dire "la proprietat delh pònt". Lo pònt èra a Velha Briude.
Las fòrmas ancianas son : Brivas en 468, Basilicam S. Juliani Arverni martyris... expetivit..., ad Brivatensem vicum alh secle VI, Brivatim (idem), BRIVATE VICO alh secle VII (moneda merovingiana), BRIVICES, BITIRITES (denièrs de Guilhèm lo Piós, comte d'Auvernhe), Bridda, S. Juliani castrum (secle X), Privata en 1155, Bride alh secle XII, Briude en 1220, Brida en 1254, Brivata S. Juliani en 1260, Priude en 1320, La gleyza de Breude, Breyde, Breyude en 1341, Brioudes en Alvergne en 1365, Briode en 1366, etc [2].
La fòrma orala chamja segon lo luòc, per exemple ['bɾydə] a Mercuèr, ['bɾiddə] a Graneir e Magon[3].
Segon Dauzat, Briude ven del gallic briva, « pònt » ambelh sufixe gallic « e pregallic » -ate (lo pònt èra a Velha Briude) [4].
Segon Xavier Delamarre, l'etime es Brīuate, -tis e lo sens es « proprietat delh pònt » [5].
Istòria
De fondacion romana, Briude fuguèt un lòc de pelerinatge en onor de Sant Julian. 'Quò-es donc un lòc amb d'importants vestigis arqueologics.
En 1789, Briude fasiá partida de la província d'Auvernhe e dependiá delh presidiau de Riam. Èra chapluòc de l'eleccion e subdelegacion de son nom. Sa gleisa collegiala, chapluòc d'un archipreirat de la diocèsi de Sant Flor, èra delh vocable de Sant Julian. En mai d'aquela gleisa, Briude comptava sèt gleisas parochalas : Sant Laurenç, Sant Pèire, Nòstra Dòna, Sant Jacme, Sant Joan de l'Òrde de Jerusalèm, Sant Genèst e Sant Preget [2].
.svg)
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
