Lo nom occitan del vilatge es Sant Pèire e Aenac en omenatge a l'apòstol Pèire per la primièira part del nom. Ainac o Aenac vendriá del nom Aenus, roman, qu'auriá donat lo sieu nom a un domeni situat al pè d'Aenac, a qualques quilomètres del borg del vilatge. Aquel luòc-dich foguèt erigit en municipalitat durant la creacion d'aquela per, finalament, èsser ligat a la municipalitat de Montplan ("Montplot ") en 1794, venguda alavetz Sant Pèire e Aenac. Lo luòc comportava fins a la Revolucion una tor que ne demòra pas mai de traças uèi.
Los luòcs-diches de la comuna :
(noms occitans a verificar) Chastèl de Lardairòl, La Bruja, La Concha (La Conche), La Crotz Nòstra Dòna, La Font (La Fontaine), La Gàrdia (La Garde), La Medusa? (La Méduse), La Molèira, La Paravent, La Peirèira, La Peirèira Noòd, La Peirèira Sud, La Portala, La Poada? (La Pouade), La Sanha, La Vinha, La Visada, Lo Borg, Lo Colet, Lo Colet Èst, Lo Colet Oèst, Lo Codèrc (Le Coudert), Lo Croset (Le Crouzet), Lo Garai?? (Le Garay), Lo Molin d'Einac, Lo Rivet, Montnac (Monnac), Las Bastidas, Las Chaums? (Les Chaumes), Los Sauces?? (Les Sauces), Marnhac, Nostolet (prèp de la via romana dont une partida es tanben dins la comuna de Sent German de la Prada), Rabusac, Sumèna (tanben nom de riu), Viá?/Viòl??/Vial??? de Chaptuèlh (Vio de Chapteuil).
És ben possible qu'aja la mesma etimologia que lo vilatge d'Ainac, que vendriá d'un nom gallés d'òme Ainos, amb lo sufixe -acum[2],[3], latinizacion del sufixe gallés -āco(n). Ainac èra donc probablament una anciana granda propietat antica qu'aviá per mèstre Ainos.
Marnhac
Las fòrmas ancianas son Marnac vès 1334, Marnac juxta Aynac en 1256, Marnhac en 1288, Marnhacum en 1359, Marnihacum en 1521, Marnhac de Saint Germain en 1627, Margniac alh secle XVIII (mapa de Cassini) [4]. Marnhac ven delh nom latin d'òme Marinius, ambelh sufixe -ācon, latinizat en -acum. Mas las premèiras fòrmas fan supausar tanben Marinus[5]. Marnhac èra donc probablament una anciana granda propietat antica qu'aviá per mèstre Marinius o Marinus.
Istòria
L'istòria de Sant Pèire e Aenac es fòrça anciana coma lo mòstra la descobèrta de mai d'un instrument preistoric en las tutas de Peilenc (nom occitan a verificar, en francés Peylenc).
.svg){kind=small}
