Fai

Fai; Fay-sur-Lignon
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	44° 59′ 14″ N, 4° 13′ 38″ E
Superfícia	13,24 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 1 380 m; 1 150 m; 1 079 m
	Geografia politica;
País	Vivarés Lengadòc;
Estat	França;
Region; 84	Auvèrnhe Ròse Aups;
Departament; 43	Naut Léger ;
Arrondiment; 432	Lo Puèi de Velai;
Canton; 4309	Canton de Mesenc (chapluòc deu canton de Fai davant 2015);
Intercom; 244300232	CC de Mesenc Leir Maigau;
Cònsol	Christian Chorliet ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	357 ab. Evolucion de la populacion; 364 ab.
Densitat	28,93 ab./km²
	Autras informacions
Còde postal	43430
Còde INSEE	43092

Vilatge d'Occitània

Fai^[1] (Fay-sur-Lignon en francés, Fay-le-Froid davant 1922) z-es una comuna vivaresa d'Occitània situada dins lo departament del Naut Léger e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Geografia

A 1180 m, la vilòta tresplomba lo champèstre al nòrd, de 60 a 80 m, sus un dyke basaltic. Linhon, un riu afluent de Léger, passa dins la comuna.

Comunas vesinas

Fai

Les Vastres
(2,8 km)

Chaudairòla
(4,4 km)

Sant Clamenç
(4,8 km)

Chalmclausa
(5,6 km)

Sant Front
(6,6 km)

Maset de Sent Vòi
(6,9 km)

La Rocheta
(7,8 km)

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Fai**
Chalmclausa	Maset de Sent Vòi
Sant Front		Les Vastres
	Chaudairòlas	Sant Clamenç (Ardecha)

Toponimia

Las fòrmas ancianas son : Consularis de Faino en 1097, Fays en 1100, Mandamentum de Fayno alh secle X, Ecclesia de Fai en 1119, Capellanus de Fagino vès 1180, Mensura Faynesa en 1321, Chasteau de Fay en 1375, Fain en 1552, Fay le Freit en 1602, Fayt en Montanhe en 1610, Fayt en 1638, Fabia (?) en 1675, Fay en l'Election en 1720, Fay-Saint-Nicolas en 1824 ^[2].

Fai ven delh latin fagus, « fau », ambelh sufixe -inum ^[3]^,^[4]. Segon Ernèst Negre, -n finala es muda dins la region [vivaroalpenca, mas al limit] e lucus seriá sosentendut, dins un sintagme faginus (lucus), qu'auriá coma aquò lo sens de « fageda » ^[5]; « bòsc » (sosentendut) « faï(n) » valdriá tanben. L'atestacion de 1097 permet donc de supausar, en acòrd amb Negre, una prononciacion [fa'i], venguda probablament [faj] per diftongason posteriora a 1097.

Istòria

Al començament del sègle X, La familha de Faÿ (nom francés), brancha dels Chaptuèlhs, installèt la fortalesa que faguèt nàisser la vilòta.
En 1789, Fai dependiá de la província de Vivarés e de la bailiá de Vilanòva de Bèrc. Sa gleisa parochala, diocèsi de Vivièrs e archipreirat de Botèiras, èra delh vocable de Sant Micolau ^[2].

Administracion

Lista deus cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2014	(2026)	Christian Chorliet
març de 2001	2014	Raymond Devidal	divèrs dreita	vice-president de la Comunautat de Comunas
davant 1988	?	Joseph Vailli
1934	1967	Ferdinand Chabagno	divèrs dreita	mètge, conselhier general (1945-1967)
	1934
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 383, totala: 392

702

525

500

834

879

856

803

881

924

852

811

817

810

870

1 238

1 250

1 219

1 253

1 216

1 165

1 066

1 021

983

933

898

860

756

656

621

527

480

441

399

422

426

429
440

2009

2010

413
425

419
428

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 357 abitants e la densitat èra de 26,96 ab/km².

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

Ligams extèrnes

Fai sobelh site de l'Insee

Nòtas

↑ Toponímia occitana
↑ ^2,0 et ^2,1 Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire topographique... de la Haute-Loire, 1907, p. 119 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f168.item
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 281
↑ Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 181
↑ Ernèst Negre, Toponymie générale de la France, Volume 1, Droz, 1990, p. 337, n° 5436 [1].