Japonya'nın Japonca adı kanji ile 日本 olarak yazılır ve Nippon veya Nihon olarak telaffuz edilir.[8] MS 8. yüzyılın başlarından bu tanım kabul edilmeden önce, ülke Çin'de Wa (倭, Japonya'da MS 757 civarında 和 olarak değiştirildi) olarak ve Japonya'da Yamatoendonimi ile biliniyordu.[9] Karakterlerin orijinal Çin-Japonca okunuşu olan Nippon, Japon banknotları ve posta pulları da dâhil olmak üzere resmî kullanımlar için tercih edilmektedir.[8]Nihon ise genellikle günlük konuşmada kullanılır ve Edo Dönemi'nde Japon fonolojisindeki değişiklikleri yansıtır.[9] Nichi (日) karakteri "güneş" veya "gün" anlamına gelirken, hon (本) ise "temel" veya "orijin" anlamına gelir. 日本 karakterleri "Doğan Güneşin Ülkesi" tanımının kaynağı olan "güneşin kökeni" anlamına gelmektedir.[10]
Japonya adı, 日本 kelimesinin Wu Çincesi telaffuzlarına dayanmaktadır ve erken ticaret yoluyla Avrupa dillerine tanıtılmıştır. Bu hala modern Wu dillerinde yansıtılmaktadır, örneğin ŞanghaycadaZeppen (Wu Çincesi telaffuz: [zəʔpən]) veya Wenzhoucada Zaipan olarak adlandırılmaktadır. 13. yüzyılda Marco Polo, 日本國 karakterlerinin Erken Mandarin Çincesi telaffuzunu Cipangu olarak kaydetti.[11] Japonya'nın eski Malayca adı olan Japang veya Japun, Çin'in güney kıyısındaki bir lehçesinden ödünç alınmış ve bu sözcük 16. yüzyılın başlarında Avrupa'ya getiren Güneydoğu Asya'daki Portekizli tüccarlar tarafından getirilmiştir.[12] Bu ismin İngilizcedeki ilk kaydı, 1577'de basılmış ve Portekizli bir Cizvit Luís Fróis tarafından yazılmış 1565 bir mektubun çevirisinde Giapan'ın yazılışından ibarettir.[13][14] Örneğin ismin İngilizcedeki ilk hali, 1577'de yayınlanan bir kitapta yer almaktadır ve 1565 tarihli Portekizce bir mektubun çevirisinde adı Giapan olarak yazmaktadır.[15][16]Türkçe kaynaklarda ise ilk olarak Dîvânu Lugâti't-Türk eserinde Çaparka adıyla geçmiş olup[17] günümüz Japonya adı ise yine Batı dillerinden gelmiştir.
Meiji Restorasyonu'ndan II. Dünya Savaşı'nın sonuna kadar, Japonya'nın tam adı "Büyük Japon İmparatorluğu" anlamına gelen Dai Nippon Teikoku (大日本帝國) idi.[18] Günümüzde, resmî olarak "Japonya Devleti" anlamı gelen Nihon-koku veya Nippon-koku (日本国) adı kullanılmaktadır. Uzun formu açıklayıcı bir tanım içermeyen Japonya gibi ülkelere genellikle "ülke", "ulus" veya "devlet" anlamına gelen koku (国) karakteriyle eklenmiş bir ad verilir.
Japonya yazılı tarihte ilk kez MS 111'de tamamlanan Çin Han Kitabı adlı eserde yer almaktadır. Budizm, Japonya'ya MS 552'de bir Kore krallığı olan Baekje'den tanıtıldı, ancak Japon Budizmi'nin gelişimi öncelikli olarak Çin'den etkilenmiştir.[29] Erken direnişe rağmen Budizm, Prens Shōtoku gibi şahsiyetler de dâhil olmak üzere yönetici sınıf tarafından desteklendi ve Asuka Dönemi'nden (592-710) başlayarak yaygın bir kabul gördü.[30]
MS 645 yılında Prens Naka no Ōe ve Fujiwara no Kamatari liderliğindeki hükûmet, geniş kapsamlı Taika Reformları'nı planladı ve uyguladı. Reform, Çin'den gelen Konfüçyüsçü fikir ve felsefelere dayanan toprak reformuyla başladı.[31] Japonya'daki tüm toprakları çiftçiler arasında eşit olarak dağıtılmak üzere kamulaştırdı ve yeni bir vergi sisteminin temeli olarak bir hane kayıt defterinin derlenmesini emretti.[32] Reformların gerçek amacı, daha fazla merkezileşme sağlamak ve yine Çin'in hükûmet yapısına dayanan imparatorluk sarayının gücünü artırmaktı. Çin yazısı, siyaseti, sanatı ve dini hakkında bilgi edinmek için Çin'e elçiler ve öğrenciler gönderildi.[31]Prens Ōama ile yeğeni Prens Ōtomo arasındaki kanlı bir çatışma olan 672 Jinshin Savaşı, daha ileri idari reformlar için önemli bir dayanak haline geldi.[33] Bu reformlar, mevcut kanunları güçlendiren ve merkezi ve alt yerel yönetimlerin yapısını oluşturan Taihō Kanunu'nun yayımlanmasıyla doruğa ulaştı.[32] Bu yasal reformlar, yarım bin yıl boyunca yürürlükte kalan Çin tarzı bir merkezi hükûmet sistemi olan ritsuryō sistemini yarattı.[33]
1600 yılında meydana gelen Sekigahara Muharebesi'ni resmeden parşömen; Sekigahara Kassen Byōbu, 1620'ler.
Tokugawa Ieyasu, Hideyoshi'nin oğlu Toyotomi Hideyori'nin naibi olarak görev yaptı ve konumunu siyasi ve askeri destek kazanmak için kullandı.[48] Açık savaş patlak verdiğinde Ieyasu, 1600 yılında Sekigahara Muharebesi'nde rakip boyları mağlup etti. 1603 yılında İmparator Go-Yōzei tarafından şogun olarak atandı ve Edo'da (modern Tokyo) Tokugawa şogunluğunu kurdu.[49] Şogunluk, özerk daimyōyu kontrol etmek için davranış kuralları olarak buke shohatto ("Savaşçı Evleri için Çeşitli Kanun Noktaları")[50] ve 1639'da Edo Dönemi (1603-1868) olarak bilinen iki buçuk yüzyıllık zayıf siyasi birliği kapsayan izolasyonist sakoku ("kapalı ülke") politikasını içeren önlemleri yürürlüğe koydu.[49][51] Modern Japonya'nın ekonomik büyümesi bu dönemde başladı ve bunun sonucunda yollar ve su ulaşım yolları ile Osaka pirinç komisyoncularının vadeli işlem sözleşmeleri, bankacılık ve sigorta gibi finansal araçlar ortaya çıktı.[52] Batı bilimleri (rangaku) çalışmaları Hollanda'nın Nagasaki'deki yerleşim bölgesiyle temasıyla devam etti.[49] Edo Dönemi'nde Japonların Japonya'yı incelemesi olan kokugaku ("ulusal çalışmalar") ortaya çıkmıştır.[53]
Modern dönem
İmparator Meiji (明治天皇,Meiji-tennō); 1867–1912 yılları arasında hüküm sürdü.
Japon Takımadaları'nın %67'si ormanlardan, %14'ü ise tarım alanlarından oluşmaktadır.[84] Esasen engebeli ve dağlık arazi yerleşim açısından kısıtlıdır.[85] Bu nedenle yaşanabilir bölgeler, özellikle de kıyı bölgelerinde, çok yüksek nüfus yoğunluğu bulunmaktadır. Yerel yoğunlaşma dikkate alınmaksızın bile, Japonya en yoğun nüfusa sahip 40. ülkedir.[86][87] Honşu, 2010 yılı itibarıyla 450 kişi/km² ile en yüksek nüfus yoğunluğuna sahip adayken, Hokkaidō, 2016 yılı itibarıyla 64,5 kişi/km² ile en düşük nüfus yoğunluğuna sahip adadır.[88] 2014 yılı itibarıyla Japonya'nın toplam alanının yaklaşık %0,5'i ıslah edilen arazilerden (umetachi) oluşmaktadır.[89]Biwa Gölüantik bir göldür ve ülkenin en büyük tatlı su gölüdür.[90]
Baharda Arakurayama Sengen Parkı'ndan Fuji Dağı görünümü.
Japonya'nın iklimi ağırlıklı olarak ılımandır ancak kuzeyden güneye büyük farklılıklar gösterir. En kuzeydeki bölge olan Hokkaidō, uzun ve soğuk kışları ve çok sıcak ve serin yazları olan nemli bir karasal iklime sahiptir. Yağışlar yoğun değildir ancak adalarda kışın genellikle derin kar kümeleri oluşur.[96]
Honşu'nun batı kıyısındaki Japon Denizi bölgesinde, kuzeybatı kış rüzgarları kış aylarında yoğun kar yağışı getiriyor. Yazın Fön rüzgârı nedeniyle bölge bazen aşırı yüksek sıcaklıklara maruz kalabilmektedir.[97] Honşu'nun tam ortasındaki Orta Yaylalar (中央高地,Chūō Kōchi), yaz ve kış arasında büyük sıcaklık farklarının olduğu tipik bir iç nemli karasal iklime sahiptir. Chūgoku ve Shikoku bölgelerinin dağları, Seto İç Denizi'ni mevsimsel rüzgarlardan koruyarak yıl boyunca ılıman bir hava sağlamaktadır.[96]
Pasifik kıyısı, ara sıra kar yağışı ile daha ılıman kışlar ve güneydoğu mevsimsel rüzgar nedeniyle sıcak, nemli yazlar yaşayan nemli bir subtropikal iklime sahiptir. Ryukyu ve Nanpō Adaları, sıcak kışlar ve sıcak yazlarla subtropikal bir iklime sahiptir. Özellikle yağışlı mevsimde yağışlar çok yoğun olmaktadır.[96] Okinawa'da ana yağış mevsimi Mayıs ayı başlarında başlar ve yağmur cephesi yavaş yavaş kuzeye doğru ilerler. Yaz sonu ve sonbahar başında tayfunlar sıklıkla şiddetli yağmur getirir.[98] Çevre Bakanlığı'na göre şiddetli yağışlar ve artan sıcaklıklar tarım sektöründe ve başka yerlerde sorunlara neden olmaktadır.[99] Japonya'da şimdiye kadar ölçülen en yüksek sıcaklık olan 41,1 °C, 23 Temmuz 2018'de kaydedildi[100] ve 17 Ağustos 2020'de tekrarlandı.[101]
II. Dünya Savaşı'ndan sonraki hızlı ekonomik büyüme döneminde, çevre politikaları hükûmet ve sanayi çevreleri tarafından küçümsendi; bunun sonucunda 1950'li ve 1960'lı yıllarda çevre kirliliği yaygınlaştı. Artan endişelere yanıt olarak hükûmet, 1970 yılında çevre koruma yasalarını çıkardı.[110]1973'teki petrol krizi, Japonya'nın doğal kaynak eksikliği nedeniyle enerjinin verimli kullanımını da teşvik etti.[111]
Japonya, bir ülkenin çevresel sürdürülebilirliğe olan bağlılığını ölçen 2018 Çevresel Performans Endeksi'nde 20. sırada yer almaktadır.[112] Japonya dünyanın en büyük beşinci karbondioksit salımı yapan ülkesidir.[99] 1997 Kyoto Protokolü'nün ev sahibi ve imzacısı olan Japonya, karbondioksit emisyonlarını azaltma ve iklim değişikliğini engellemek için başka adımlar atma konusunda anlaşma yükümlülüğü altındadır.[113] 2020 yılında Japonya hükûmeti 2050 yılına kadar karbon nötr olma hedefini açıkladı.[114] Çevre sorunları arasında kentsel hava kirliliği (NOx, asılı partiküller ve toksikler), atık yönetimi, suyun ötrofikasyonu, doğanın korunması, iklim değişikliği, kimyasal yönetimi ve koruma için uluslararası işbirliği yer almaktadır.[115]
Japonya, imparatorun sembolik yetkilere sahip olduğu üniter bir anayasal monarşidir.[116]Japonya Anayasası'na göre imparator “devletin ve halkın birliğinin simgesidir” ve egemenlik hakkı olmaksızın sadece törensel rol oynar. Egemenlik ise Japon halkına ait olup yürütme yetkisi başbakan ve Bakanlar Kurulunun diğer seçilmiş üyeleri tarafından kullanılır.[117]
Japonya imparatoru, günümüzde imparator unvanına sahip dünyadaki tek hükümdardır.[118]Japonya İmparatorluk Ailesi, MÖ 660 yılına kadar uzanan tarihi ile günümüzde de devam eden dünyanın en eski monarşi hanedanıdır.[119] Günümüz Japonya imparatoru, 2019 yılında Akihito'nun çekilmesinden sonra tahta çıkan Naruhito'dur.[116]
Millî Diyet Binası, Japonya'nın ulusal yasama organının bulunduğu binadır.
Japonya'nın yasama organı, çift meclisli bir parlamento olan Ulusal Diyet'tir.[116] Diyet, her dört yılda bir veya feshedildiğinde halk oylamasıyla seçilen 465 sandalyeli alt Temsilciler Meclisi ile halk tarafından seçilen üyeleri altı yıl süreyle görev yapan 245 sandalyeli üst Danışmanlar Meclisi'nden oluşmaktadır.[120] 18 yaşın üzerindeki yetişkinler için genel oy hakkı bulunmaktadır[121] ve tüm seçilmiş makamlar için gizli oylama yapılır.[117]Merkez sağbüyük çadırLiberal Demokrat Parti, 1993 ve 1994 yılları arasında kısa bir 11 aylık dönem ve 2009-2012 yılları dışında genellikle 1955 Sistemi olarak adlandırılan, 1950'lerden bu yana ülkenin egemen partisidir.[122]
Japonya başbakanı, hükûmetin başıdır ve Diyet üyeleri arasından belirlenerek imparator tarafından atanır.[120] Başbakan, Bakanlar Kurulunun başı olarak devlet bakanlarını atama ve görevden alma yetkisine sahiptir.[120] Günümüz başbakan 2024 Liberal Demokrat Parti liderlik seçimini kazandıktan sonra göreve başlayan Shigeru Ishiba'dır.[123]
Tarihsel olarak Çin hukukundan etkilenen Japon hukuk sistemi, Edo Dönemi'nde Kujikata Osadamegaki gibi metinler aracılığıyla bağımsız olarak gelişti.[124] 19. yüzyılın sonlarından bu yana yargı sistemi büyük ölçüde Avrupa'nın, özellikle de Almanya'nın Kara Avrupası hukuk düzenine dayanmaktadır. 1896'da Japonya, Alman Bürgerliches Gesetzbuch'a dayalı bir medeni hukuk oluşturdu ve bu kanun, II. Dünya Savaşı sonrası değişikliklerle de yürürlükte kaldı.[125] 1947'de kabul edilen Japonya Anayasası, dünyanın değiştirilmemiş en eski anayasasıdır.[126] Yasal hukuk yasama organından kaynaklanır ve anayasa, imparatorun Meclis tarafından kabul edilen mevzuatı, kendisine mevzuata karşı çıkma yetkisi vermeden yayınlamasını gerektirir. Japon yazılı hukukunun ana gövdesine Altı Kanun (六法,roppō) adı verilir.[124] Japonya'nın mahkeme sistemi Yüksek Mahkeme ve üç seviyeli alt mahkemeler olmak üzere dört temel kademeye ayrılmıştır.[127]
Birleşmiş Milletler Uyuşturucu ve Suç Ofisi'ne göre, 2018 yılı itibarıyla istatistik raporlayan BM üye ülkeleri arasında, Japonya'da cinayet, adam kaçırma, cinsel şiddet ve soygun gibi şiddet içeren suçların görülme oranlarının oldukça düşük olduğu belirtilmiştir.[131][132][133][134][135] Japonya, aynı zamanda ABD, Singapur ve Tayvan ile birlikte gelişmiş ülkeler arasında ölüm cezasının uygulandığı dört ülkeden biridir.[136]
Japonya, idari olarak dört yılda bir seçilen vali, yasama ve idari bürokrasi tarafından denetlenen 47 prefektörlüğe (都道府県,todofuken) ayrılır.[137] Prefektörlükler ise şehir, kasaba ve köy olmak üzere 1.719 belediyeye ayrılır ve prefektörlükler gibi seçimle başa gelen bir belediye başkanı ve yasamaya sahiptir.[138]Tokyo özel bir statüye sahip olup bunlara ek olarak 23 özel semte ayrılır. Ülkenin en büyük 20 şehri de daha fazla yetkileri ve alt bölümleri ile hükûmet kararnamesi ile belirlenmiş şehir statüsündedir.[137]Hokkaidō ise prefektörlük ve belediyeler arası 14 alt prefektörlüğe ayrılır. Aynı zamanda bazı diğer prefektörlüklerde de alt prefektörlükler bulunmaktadır. Japonya üniter bir devlet olmasına rağmen, yerel yönetim hala birçok alanda nispeten yüksek derecede özerkliğe sahiptir.[137]
Japonya aynı zamanda sekiz bölgeye ayrılmıştır ancak bu bölgeler coğrafi olup herhangi bir idari bir yapıyı temsil etmemektedir.[139]
Japonya'nın güvenlik ittifakını sürdürdüğü Amerika Birleşik Devletleri ile yakın bağları bulunur.[144] II. Dünya Savaşı'nın bitmesinden bu yana iki ülke yakın ekonomik ve savunma ilişkilerini sürdürmüştür. ABD, Japon ihracatı için büyük bir pazar ve Japon ithalatının başlıca kaynağıdır ve Japonya'yı kısmen bu amaç için askeri üslere sahip olan ülkeyi korumaya kararlıdır.[144] Japonya ayrıca, ABD, Avustralya ve Hindistan'la birlikte Çin'in Hint-Pasifik bölgesindeki etkisini mevcut ilişkileri ve işbirliği modellerini yansıtarak sınırlamayı amaçlayan, 2017'de yeniden düzenlenen çok taraflı bir güvenlik diyaloğu olan Dörtlü Güvenlik Diyaloğu'nun ("Quad") da bir üyesidir.[145][146]
Japonya hükûmeti, Ulusal Güvenlik Konseyi'nin kurulması, Ulusal Güvenlik Stratejisi'nin kabul edilmesi ve Ulusal Savunma Programı Kılavuzları'nın geliştirilmesini içeren güvenlik politikasında değişiklikler düzenlemektedir.[160] Mayıs 2014'te Başbakan Şinzo Abe, Japonya'nın II. Dünya Savaşı'nın sona ermesinden bu yana sürdürdüğü pasiflikten kurtulmak ve bölgesel güvenlik konusunda daha fazla sorumluluk almak istediğini açıklamıştır.[161] Aralık 2022'de Başbakan Fumiyo Kişida, hükûmete harcamaları 2027'ye kadar %65 artırma talimatı vererek bu eğilimi daha da doğruladı.[162] Özellikle Kuzey Kore ve Çin ile yaşanan son gerilimler, Öz Savunma Kuvvetleri'nin statüsü ve Japon toplumu arasındaki ilişkileri hakkındaki tartışmayı yeniden alevlendirdi.[163][164]
Japonya, nominal GSYH bakımından ABD, Çin ve Almanya'nın ardından dünyanın dördüncü büyük ekonomisine ve satın alma gücüne göre dördüncü büyük ekonomisidir.[166] 2021 itibarıyla Japonya'nın işgücü, 68,6 milyondan fazla işçiden oluşan dünyanın sekizinci en büyük işgücüdür.[82] 2022 itibarıyla Japonya'da %2,6 civarında düşük bir işsizlik oranı bulunmaktadır.[167] Yoksulluk oranı G7 ülkeleri arasında en yüksek ikinci sırada yer almaktadır[168] ve nüfusun %15,7'sini aşmaktadır.[169] Japonya, gelişmiş ekonomiler arasında kamu borcunun GSYH'ye oranının en yüksek olduğu ülke olup,[170] kamu borcunun 2022 itibarıyla GSYH'ye oranı %248 olarak tahmin edilmektedir.[171]Japon yeni, ABD doları ve Euro'dan sonra dünyanın üçüncü büyük rezerv para birimidir.[172]
Japonya, 2022 itibarı ile dünyanın beşinci büyük ihracatçısı ve dördüncü büyük ithalatçısıdır.[173][174] 2021'de ihracatı toplam GSYİH'nın %18,2'sini oluşturdu.[175] 2022 itibarıyla Japonya'nın ana ihracat pazarları Çin (Hong Kong dâhil %23,9) ve ABD (%18,5) idi.[176] Başlıca ihracat ürünleri motorlu taşıtlar, demir-çelik ürünleri, yarı iletkenler ve otomobil parçalarıdır.[82] 2022 itibarıyla Japonya'nın ana ithalat pazarları Çin (%21,1), Amerika Birleşik Devletleri (%9,9) ve Avustralya (%9,8) idi.[176] Japonya'nın ana ithalatı makine ve teçhizat, fosil yakıtlar, gıda maddeleri, kimyasallar ve endüstrilerine yönelik hammaddelerdir.[176]
Meiji Restorasyonu'nda Japonya feodal sosyal sistemi terk ederek hızlı modernleşme ve sanayileşmeye başladı. Meiji Dönemi'nin yöneticileri, başından beri piyasa ekonomisini savundular ve Britanya ve Kuzey Amerika'dan bağımsız kurumsal kapitalizmi benimsediler. Agresif girişimcilerle dolu özel sektör, değişimi memnuniyetle karşıladı.[177] Japonya'nın 1960'lardan 1980'lere kadar olan hızlı ekonomik büyümesi "ekonomik mucize" olarak adlandırıldı. Bu dönemde ekonomi 1960'larda yılda yaklaşık %10, 1970'lerde %5 ve 1980'lerde %4 büyüdü. 1990'ların başında Japonya'nın balon ekonomisinin patlaması ekonomik krize ve durgunluğa yol açtı.[178] Ekonominin durumu sonraki on yılda iyileşmedi ve 1997 Asya mali krizi ile 2000-01'deki küresel durgunluk nedeniyle durum daha da kötüleşti.[82] Devlet yönetiminin etkisi azalmaya başlamış ve 2005 yılından sonra ekonomide toparlanma işaretleri görülmeye başlanmıştır.[179]
Kapitalizmin Japon versiyonu birçok farklı özelliğe sahiptir: Keiretsu girişimleri etkilidir ve Japon çalışma ortamında ömür boyu istihdam ve kıdeme dayalı kariyer gelişimi yaygındır.[180][181] Japonya, 2018 itibarıyla en büyük tüketici kooperatifi ve en büyük tarım kooperatifi de dâhil olmak üzere dünyanın en büyük on kooperatifinden üçünün bulunduğu büyük bir kooperatif sektörüne sahiptir.[182]Tokyo Menkul Kıymetler Borsası, Asya'nın ve dünyanın en büyük menkul kıymetler borsalarından biridir.[165] Ülke, rekabet gücü ve ekonomik özgürlük açısından üst sıralarda yer almaktadır. Japonya, 2019 Küresel Rekabet Endeksi'nde altıncı sıradadır.[183]
Japon tarım sektörü, 2018 itibarıyla ülkenin toplam GSYİH'sının yaklaşık %1,2'sini oluşturmaktadır.[120] Japonya topraklarının yalnızca %11,5'i ekime uygundur.[184] Ekilebilir arazinin azlığı nedeniyle küçük alanlarda tarım yapmak için teras sistemi kullanılmaktadır.[185] Bu sayede Japonya, 2018 yılı itibarıyla yaklaşık %50'lik tarımsal kendi kendine yeterlilik oranıyla, birim alan başına dünyanın en yüksek mahsul verimi seviyelerinden birine sahiptir.[186] Japonya'nın küçük tarım sektörü yüksek oranda sübvanse edilmekte ve korunmaktadır.[187] Çiftçiler yaşlandıkça ve haleflerini bulmakta zorlanırken çiftçilik konusunda artan bir endişe bulunmaktadır.[188]
Japonya, yakalanan balık tonajında dünyada yedinci sırada yer almaktadır ve önceki on yıldaki yıllık ortalama 4.000.000 tondan 2016 yılı itibarı ile 3.167.610 metrik ton balık yakaladı.[189] Japonya, dünyanın en büyük balıkçılık filolarından birine sahiptir ve küresel avlanmanın yaklaşık %15'ini karşılamaktadır.[82] Japonya'daki balıkçılığın ton balığı gibi balık stoklarının tükenmesine yol açtığı yönündeki eleştirilere yol açmaktadır.[190] Japonya'nın ticari balina avcılığını desteklemesi tartışmalara yol açmaktadır.[191]
Japonya, 2022 yılı itibarıyla dünyanın üçüncü büyük otomobil üreticisi konumunda olup, araç üretimi bakımından dünyanın en büyük otomobil şirketi Toyota'ya ev sahipliği yapmaktadır.[192][195] Japonya, niceliksel olarak 2021'de dünyanın en büyük otomobil ihracatçısıyken[196] 2023'ün başlarında bu unvanı Çin'e bıraktı.[197][198] Japon gemi inşa endüstrisi, Doğu Asyalı komşuları Güney Kore ve Çin'den gelen rekabetle karşı karşıyadır; bir 2020 hükûmet girişimi, bu sektörü ihracatı artırma hedefleri kapsamında desteklenmesi gereken sektörlerden biri olarak belirledi.[199]
Japonya, 2019'da 31,9 milyon uluslararası turist çekti[203] ve içe yönelik turizmde 2019'da dünyada on birinci sırada yer aldı.[204] 2021 Seyahat ve Turizm Rekabet Edebilirlik Raporu, Japonya'yı 117 ülke arasında dünyada birinci sıraya koydu.[205] 2019 yılında uluslararası turizm geliri 46,1 milyar dolara ulaştı.[204]
Japonya, özellikle doğa bilimleri ve mühendislik olmak üzere bilimsel araştırmalarda dünyada önde gelen ülkeler arasında yer alır.[206][207][208] Ülke, 2023 Küresel İnovasyon Endeksi'nde 13. sırada yer almaktadır.[209] Gayri safi yurt içi hasılayla karşılaştırıldığında Japonya'nın araştırma ve geliştirme bütçesi, 2017 itibarıyla 867.000 araştırmacının 19 trilyon yenlik araştırma ve geliştirme bütçesiyle[210] dünyanın en yüksek ikinci bütçesidir.[211] Ülke, fizik, kimya veya tıp alanlarında yirmi iki Nobel Ödülü[212] ve üç Fields Madalyası'na sahiptir.[213]
Japonya, 2020 yılı toplamının %45'ini tedarik ederek robotik üretimi ve kullanımında dünyaya liderlik etmektedir.[214][215] Japonya, 1000 çalışan başına 14 ile bilim ve teknoloji alanında dünyada kişi başına düşen en fazla araştırmacı sayısına sahip ikinci ülkedir.[216]
Bir zamanlar dünyanın en güçlüsü olarak kabul edilen Japon tüketici elektroniği endüstrisi, Güney Kore ve Çin gibi komşu Doğu Asya ülkelerinden gelen rekabetle karşı karşıyadır.[217][218] Ancak Japon video oyunu endüstrisi hala büyük bir sektör olarak varlığını sürdürmektedir. 2014 yılında Japonya'nın tüketici video oyunu pazarı 9,6 milyar dolar hasılat elde etti; bunun 5,8 milyar doları mobil oyunlardan geldi.[219] 2015 yılı itibarı ile Japonya, Çin, ABD ve Güney Kore'nin ardından dünyanın dördüncü büyük bilgisayar oyunu pazarıdır.[220]
N700 serisi bir Şinkansen treni Fuji Dağı'nın önünden geçerken.
Japonya'da ulaşım altyapısı modern ve oldukça gelişmiştir.[228][229][230][231] Ülkede 2017 yılı itibarıyla 1 milyon km şehir, kasaba ve köy yolu, 130.000 km prefektörlük yolu, 54.736 km genel ulusal yol ve 7.641 km otoyol olmak üzere yaklaşık 1,2 milyon km karayolu bulunur.[232] Japonya'da trafik soldan akar. Yüksek hızlı, bölünmüş, sınırlı erişimli paralı yollardan oluşan bir tek ağ, büyük şehirleri birbirine bağlar ve paralı yol girişimleri tarafından işlenir. Enerji verimliliği teşvik etmek amacıyla araba sahipliği ücretleri ve benzin vergileri uygulanır.[233] Japonya'da otomobil kullanımı G7 ülkeleri arasındaki en düşüğüdür.[234]
1987'deki özelleştirmeden bu yana, düzinelerce Japon demiryolu şirketi yerel yolcu taşımacılığı pazarlarında faaliyet gösterir; büyük şirketler arasında yedi JR kuruluşu, Kintetsu, Seibu ve Keio Corporation yer alır.[235] Büyük şehirleri birbirine bağlayan yüksek hızlı Şinkansenler (hızlı trenler), güvenlikleri ve dakiklikleri ile bilinir.[236]
2019 yılı itibarıyla Japonya'da enerjinin %37,1'i petrolden, %25,1'i kömürden, %22,4'ü doğalgazdan, %3,5'i hidroelektrikten ve %2,8'i nükleer enerjiden ve diğer kaynaklardan üretilmiştir.[239] Nükleer enerji, 2010 yılındaki yüzde 11,2'lik orana göre düşüş göstermiştir. Mart 2011'deki Fukuşima I Nükleer Santrali kazalarının ardından devam eden kamuoyu muhalefeti nedeniyle Mayıs 2012 itibarıyla ülkedeki tüm nükleer santraller devre dışı bırakılmıştı, ancak hükûmet yetkilileri kamuoyunu en azından bazılarının hizmete dönmesi lehine yönlendirmeye çalışmaya devam etti.[240] Sendai Nükleer Enerji Santrali, 2015 yılında yeniden faaliyete geçti ve o tarihten bu yana diğer bazı nükleer enerji santralleri de yeniden faaliyete geçti.[241][242]
Japonya önemli yerel rezervlerden yoksundur ve ithal enerjiye büyük ölçüde bağımlıdır.[243] Bu nedenle ülke kaynaklarını çeşitlendirmeyi ve yüksek enerji verimliliği seviyelerini korumayı hedeflemiştir.[244]
Su ve sanitasyon
Su ve sanitasyon sektörünün sorumluluğu, evsel kullanıma yönelik su temininden sorumlu Sağlık, Çalışma ve Refah Bakanlığı, su kaynaklarının geliştirilmesinden ve sanitasyondan sorumlu Arazi, Altyapı, Ulaştırma ve Turizm Bakanlığı, ortamdaki su kalitesi ve çevrenin korunmasından sorumlu Çevre Bakanlığı ve kamu hizmetlerinin performans kıyaslamasından sorumlu İçişleri ve Haberleşme Bakanlığı arasında paylaşılmaktadır.[245] İyileştirilmiş bir su kaynağına erişim Japonya'da evrenseldir. Nüfusun yaklaşık %98'i kamu hizmetlerinden borulu su almaktadır.[246]
Japonya'nın nüfusu 2022 yılı itibarı ile yaklaşık 125 milyondur ve bunların yaklaşık 122 milyonu Japon vatandaşıdır.[247] Geriye kalan kısmı ise küçük bir yabancı nüfus oluşturur.[248] Japonya dünyanın en hızlı yaşlanan ülkelerinden biridir ve toplam nüfusunun üçte birini oluşturan herhangi bir ülkedeki en yüksek yaşlı nüfus oranına sahiptir;[249] bu, yaşam beklentisinde bir artış ve doğum oranlarında bir düşüşün izlediği II. Dünya Savaşı sonrası bebek patlamasının bir sonucudur.[250] Japonya'nın toplam doğurganlık hızı 1,4 olup, bu oran 2,1 olan yenilenme oranının altındadır ve dünyanın en düşük oranları arasındadır;[251] Japonya'nın ortalama yaşı 48,4 olup dünyadaki en yüksek yaştır.[252] 2020 itibarıyla nüfusun %28,7'sinden fazlası 65 yaşın üzerindedir; bu da Japon nüfusunun dörtte birinden fazladır.[249] Artan sayıda genç Japon evlenmediği veya çocuksuz kaldığı için[253][254] Japonya'nın nüfusunun 2065 yılına kadar 88 milyon civarına düşmesi beklenmektedir.[249]
Demografik yapıdaki değişiklikler, başta işgücü nüfusunda azalma ve sosyal güvenlik yardımlarının maliyetinde artış olmak üzere çeşitli sosyal sorunlar yaratmıştır.[253] Japonya hükûmeti, 2060 yılına kadar çalışma çağındaki her kişiye neredeyse bir yaşlı kişinin düşeceğini öngörmektedir.[252] Göç ve doğum teşvikleri bazen ülkenin yaşlanan nüfusunu desteklemek için genç işçiler sağlamak amacıyla bir çözüm olarak önerilmektedir.[255][256] 1 Nisan 2019'da, belirli sektörlerdeki işgücü açığının azaltılmasına yardımcı olmak amacıyla yabancı işçilerin haklarını koruyan revize edilmiş bir göç yasası yürürlüğe girdi.[257]
Japonya Anayasası tam dini özgürlüğü garanti etmektedir.[270] Üst tahminler, Japon nüfusunun %84-96'sının yerli din olarak Şintoyu kabul ettiğini gösteriyor.[271] Ancak bu tahminler, gerçek inananların sayısından ziyade, bir tapınağa bağlı olan kişilere dayanmaktadır. Pek çok Japon hem Şinto hem de Budizme inanmaktadır; ya her iki din ile de özdeşleşebilirler ya da kendilerini dindar olmayan ya da maneviyatçı olarak tanımlayabilmektedirler.[272] Kültürel bir gelenek olarak dini törenlere katılım düzeyi, özellikle festivaller ve yeni yılınilk türbe ziyareti gibi etkinlikler sırasında yüksek olmaya devam ediyor.[273] Çin'deki Taoizm ve Konfüçyüsçülük de Japon inanç ve geleneklerini etkilemiştir.[31]
Hristiyanlık Japonya'ya ilk kez 1549'dan itibaren Cizvit misyonerleri tarafından getirildi. Günümüzde nüfusun %1[274] ila %1,5'i Hristiyandır.[275] Son yüzyıl boyunca, başlangıçta Hristiyanlıkla ilgili olan Batı gelenekleri (Batı tarzı düğünler, Sevgililer Günü ve Noel dâhil), birçok Japon arasında seküler gelenekler olarak popüler hale geldi.[276]
2016 yılı itibarıyla Japonya'daki Müslümanların yaklaşık %90'ı göçmenlerdir.[277] 2018 yılı itibarıyla Japonya'da tahminen 105 cami ve 200.000 Müslüman bulunmaktaydı; bunların 43.000'i Japon vatandaşıydı.[278] Diğer azınlık dinleri arasında Hinduizm, Yahudilik ve Bahâîlerin yanı sıra Aynuların animist inançları yer alır.[279]
Japonca, Japonya'nın fiilen ulusal ve ülkedeki çoğu insanın da ana dilidir.[280]Japon yazı sistemi, kanji (Çin karakterleri) ve iki grup kana (el yazısı ve kanji tarafından kullanılan köklere dayalı hece yazısı) ile latin alfabesi ve Arap rakamlarını kullanır.[281]İngilizce, Japonya'da çalışma dili ve uluslararası iletişim dili olarak önemli bir rol üstlenmiştir. Sonuç olarak, İngilizcenin eğitim sistemindeki yaygınlığı arttı ve 2020 yılına kadar Japon eğitim sisteminin tüm seviyelerinde İngilizce dersleri zorunlu hale geldi.[280]Japon İşaret Dili, Japonya'da kullanılan birincil işaret dilidir ve resmî olarak kabul gördü, ancak kullanımı tarihsel olarak ayrımcı politikalar ve eğitim desteği eksikliği nedeniyle engellenmiştir.[280]
Tokyo Üniversitesi'ne giriş sınavlarının sonuçlarının açıklanmasının ardından kutlama yapan öğrenciler.
1947 Temel Eğitim Yasası'ndan bu yana, Japonya'da zorunlu eğitim, birlikte dokuz yıl süren ilkokul ve ortaokuldan oluşur.[287] Hemen hemen tüm çocuklar eğitimlerine üç yıllık bir lisede devam etmektedirler.[288] Japonya'daki en iyi iki üniversite, Tokyo Üniversitesi ve Kyoto Üniversitesi'dir.[289] Nisan 2016'dan itibaren, çeşitli okullar, dokuz yıllık zorunlu eğitim programına entegre edilen ilkokul ve ortaokul ile akademik yıla başladı; MEXT, bu yaklaşımın ülke çapında benimsenmesini planlamaktadır.[290]
OECD tarafından koordine edilen Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programı (PISA), 15 yaşındaki Japonların bilgi ve becerilerini dünyanın en iyi üçüncü sıralamasında sıralamaktadır.[291] Japonya, ortalama 520 öğrenci puanıyla okuryazarlık, matematik ve fen bilimleri okumada en iyi performansı gösteren OECD ülkelerinden biridir ve OECD ülkeleri arasında dünyanın en yüksek eğitimli iş güçlerinden birine sahiptir.[291][292][293] 2018 itibarıyla toplam GSYİH'sının yaklaşık %3,1'ini eğitime harcamış olup[294] bu rakam OECD ortalaması olan %4,9'un altında kalmaktadır.[295] 2021'de ülke, 25-64 yaş aralığındakilerin yükseköğretime ulaşmış kişilerin yüzdesi açısından %55,6 ile üçüncü sırada yer aldı.[296] 25 ila 34 yaşları arasındaki Japonların yaklaşık %65'i bir tür yükseköğretim yeterliliğine sahipken, 25 ila 64 yaşları arasındaki Japonların %34,2'si lisans derecesine sahiptir, bu da OECD'de Güney Kore'den sonra ikinci sıradadır.[296] Japon kadınların %59'unun üniversite diplomasına sahip olması ve Japon erkeklerin %52'sinin üniversite diplomasına sahip olması nedeniyle, Japon kadınları erkek meslektaşlarına kıyasla daha yüksek eğitimlidir.[297]
Sağlık
Fujita Üniversite Hastanesi, Japonya'daki en büyük çok uzmanlıklı eğitim hastanesidir.
Japonya'da sağlık bakımı ulusal ve yerel yönetimler tarafından sağlanmaktadır. Kişisel tıbbi hizmetler için ödeme, bir hükûmet komitesi tarafından belirlenen ücretlerle, göreceli erişim eşitliği sağlayan evrensel bir sağlık sigortası sistemi aracılığıyla yapılır. İşverenler aracılığıyla sigortası olmayan kişiler, yerel yönetimler tarafından idare edilen ulusal sağlık sigortası programına katılabilir.[298] 1973'ten beri, tüm yaşlı insanlar devlet destekli sigorta kapsamındadır.[299]
Japonya 2020'de toplam GSYİH'sının %10,9'unu sağlık hizmetlerine harcadı.[300] 2020 yılında Japonya'da beklenen yaşam süresi 84,62 yıl (erkekler için 81,64 yıl ve kadınlar için 87,74 yıl) ile dünyadaki en yüksek rakam iken;[301]bebek ölüm oranı ise çok düşük bir seviyededir (1000 canlı doğumda 2).[302] 1981'den bu yana Japonya'daki başlıca ölüm nedeni, 2018'deki toplam ölümlerin %27'sini oluşturan kanserken, bunu ölümlerin %15'ine yol açan kardiyovasküler hastalıklar izlemektedir.[303] Japonya, önemli bir sosyal sorun olarak kabul edilen, dünyanın en yüksek intihar oranlarından birine sahiptir.[304] Bir diğer önemli halk sağlığı sorunu da Japon erkekleri arasında sigara içme alışkanlığıdır.[305] Ancak Japonya, OECD'de en düşük kalp hastalığı oranına ve gelişmiş ülkeler arasında en düşük demans oranına sahiptir.[306]
Japonya'nın en ünlü gezinti bahçelerinden biri olan Ritsurin Bahçesi.
Japon resminin tarihi, Japon estetiği ile ülke dışından gelen fikirler arasında sentez ve rekabetten meydana gelmektedir.[313] Japon ve Avrupa sanatı arasındaki etkileşim önem arz etmekteydi: örneğin, 19. yüzyılda ihraç edilmeye başlanan ukiyo-e baskılar, Japonizm olarak bilinen hareket, Batı'da modern sanatın gelişiminde özellikle de Ard-İzlenimcilik üzerinde önemli etki yaptı.[313]
Japon mimarisi yerel ve dışarıdan gelen etkilerin birleşiminden meydana gelmektedir. Geleneksel olarak, zeminden hafifçe yükseltilmiş, kiremitli veya sazdan çatılı ahşap veya çamur sıva yapıları ile karakterize edilir.[314]Ise Mabedi, Japon mimarisinin asıl örneği olarak kabul edilir.[315]Geleneksel evler ve birçok tapınak binalarında, odalarla iç ve dış mekan arasındaki farkı yok eden tatami hasır ve sürgülü kapıların kullanımını görülür.[316] 19. yüzyıldan beri Japonya, Batı modern mimarisinin çoğunu kendi inşaat ve tasarımında kullanmaktadır.[317] Japon mimarlar, önce Kenzō Tange gibi mimarların çalışmaları ve ardından Metabolizma gibi hareketlerle uluslararası sahnede bir etki yarattılar.[318]
Edo Dönemi'nde chōnin ("kasaba halkı"), edebiyatın üreticileri ve tüketicileri olarak samuray aristokrasisini geride bıraktı. Örneğin Saikaku'nun eserlerinin popülaritesi okuyucu ve yazarlıktaki bu değişimi ortaya koyarken Bashō haikai (haiku) ile Kokinshū'nun şiirsel geleneğini yeniden canlandırdı ve Oku no Hosomichi adında şiirsel seyahat günlüğünü yazdı.[325] Meiji Dönemi, Japon edebiyatının Batı etkileriyle bütünleşmesiyle geleneksel edebi biçimlerin düşüşünü gördü. Natsume Sōseki ve Mori Ōgai, 20. yüzyılın başlarında önemli romancılardı; bunları Ryunosuke Akutagava, Cuniçiro Tanizaki, Kafū Nagai ve daha yakın zamanda Haruki Murakami ve Kenji Nakagami izledi. Japonya'nın Yasunari Kavabata (1968) ve Kenzaburō Ōe (1994) olmak üzere iki Nobel ödüllü yazarı bulunmaktadır.[326]
Japon felsefesi tarihsel olarak hem yabancı, özellikle Çin ve Batılı unsurların hem de benzersiz Japon unsurlarının bir birleşimi olmuştur. Edebi biçimleriyle Japon felsefesi yaklaşık on dört yüzyıl önce başladı. Konfüçyüsçü idealler, Japonların toplum ve benlik kavramında, hükûmetin örgütlenmesinde ve toplumun yapısında belirgindir.[327] Budizm, Japon psikolojisini, metafiziğini ve estetiğini derinden etkilemiştir.[328]
Japon müziği eklektik ve çeşitlidir. Koto gibi birçok enstrüman 9. ve 10. yüzyıllarda tanıtıldı. Gitar benzeri şamisen ile çalınan popüler halk müziği 16. yüzyıldan kalmadır.[329] 19. yüzyılın sonlarında tanıtılan klasik Batı müziği, Japon kültürünün ayrılmaz bir parçasını oluşturur.[330]Kumi-daiko (toplu davul çalma) savaş sonrası Japonya'da ortaya çıktı ve Kuzey Amerika'da oldukça popüler haline geldi.[331] Savaş sonrası Japonya'daki popüler müzik, Amerikan ve Avrupa trendlerinden büyük ölçüde etkilendi ve J-pop, J-Rock, visual kei ve hip hop gibi diğer kentsel müzik tarzları giderek daha popüler hale geldi.[332]Karaoke ise önemli bir kültürel aktivitedir.[333]
Resmî olarak Japonya'da hükûmet tarafından tanınan 16 ulusal tatil bulunmaktadır. Japonya'daki resmî tatiller, 1948 tarihli Resmî Tatil Yasası ile düzenlenmektedir.[335] 2000 yılından başlayarak Japonya, uzun bir hafta sonu elde etmek için bir dizi ulusal tatili Pazartesi gününe taşıyan Mutlu Pazartesi Sistemi'ni uygulamaya koydu.[336] Japonya'daki ulusal bayramlar, 1 Ocak Yeni Yıl Günü, Ocak ayının ikinci Pazartesi günü Yetişkinler Günü, 11 Şubat Ulusal Kuruluş Günü, 23 Şubat İmparatorun Doğum Günü, 20 veya 21 Mart ilkbahara gündönümü, 29 Nisan Şova Günü, 3 Mayıs Anayasa Anma Günü, 4 Mayıs Yeşillik Günü, 5 Mayıs Çocuk Bayramı, Temmuz ayının üçüncü Pazartesi günü Deniz Günü, 11 Ağustos Dağ Günü, Eylül ayının üçüncü Pazartesi günü Yaşlılara Saygı Günü, 23 veya 24 Eylül sonbahar gündönümü, Ekim ayının ikinci Pazartesi günü Spor Günü, 3 Kasım Kültür Günü ve 23 Kasım İşçi Şükran Günü'dür.[337]
Matsuri olarak adlandırılan ve yıl içerisinde çeşitli zamanlarda kutlanan festivallerin çoğu uzun bir geçmişten günümüze kadar gelmektedir. Bu kutlamaların çoğu Çin ve Budist kökenlidir fakat bu kutlamalar dini tören havasında yapılmamaktadır.[338] Bunların dışında Mart ile Nisan ayları arasında Hanami, Mayıs ayında birçok resmî tatili kapsayan Altın Hafta,[339] Temmuz'un 13 ile 15 arası veya bazen Ağustos ayında yapılan Bon Festivali ve Eylül ayı ortalarında düzenlenen Tsukimi gibi özel günler ve festivaller bulunmaktadır.[340]
Genellikle %14-17 alkol içeren ve pirincin birden fazla fermantasyonu ile yapılan demlenmiş pirinç içeceği sake popüler Japon içeceklerindendir.[347]Bira, 17. yüzyılın sonlarından beri Japonya'da üretilmektedir.[348]Yeşil çay Japonya'da üretilir ve Japon çay seremonisinde kullanılan matcha gibi şekillerde hazırlanır.[349]
Michelin Rehberi'ne göre Japonya, dünyanın geri kalanından daha fazla Michelin yıldızlı restorana ev sahipliği yapmaktadır.[350]
Japonya'da televizyon izlemeyle ilgili 2015 NHK anketine göre, Japonların %79'u her gün televizyon izlemektedir.[351]Japon televizyon dizileri hem Japonya'da hem de uluslararası alanda izlenmektedir;[352] diğer popüler şovlar varyete şovları, komedi ve haber programları türlerindedir.[353]Doraemon, Dragon Ball, Pokémon, One Piece, Naruto ve Sonic gibi birçok Japon medya imtiyazı küresel çapta önemli bir popülerlik kazandı ve dünyanın en yüksek hasılat yapan medya imtiyazları arasında yer almaktadır. Japon gazeteleri 2016 yılı itibarıyla dünyada en çok tirajı olan gazeteler arasındadır.[354]
Japonya, dünyadaki en eski ve en büyük film endüstrilerinden birine sahiptir.[355]Ishiro Honda'nın Godzilla filmi Japonya'nın uluslararası bir simgesi haline geldi ve kaijū filmlerinin tüm bir alt türünün yanı sıra tarihteki en uzun soluklu film serisini ortaya çıkardı.[356][357]Manga olarak bilinen Japon çizgi romanları 20. yüzyılın ortalarında gelişti ve dünya çapında popüler hale geldi. Çok sayıda manga serisi, Amerikan çizgi roman endüstrisine rakip olarak tüm zamanların en çok satan çizgi roman serilerinden biri haline geldi.[358]Anime olarak bilinen Japon animasyon filmleri ve televizyon dizileri, büyük ölçüde Japon mangasından etkilenmiş ve uluslararası alanda oldukça popüler hale gelmiştir.[359][360]
Geleneksel olarak, sumo Japonya'nın millî sporu olarak kabul edilir.[361]Judo, karate ve kendo gibi Japon dövüş sanatları ülkede izleyiciler yaygın olarak uygulanmakta ve tercih edilmektedir.[362] Meiji Restorasyonu'ndan sonra, bazı Batılı sporlar Japonya'ya geldi ve eğitim sistemi aracılığıyla yayılmaya başladı.[363] Ülkedeki en popüler spor olan beyzbolun[364] ülkedeki en eski ve en çok izlenilen profesyonel ligi olan Nippon Professional Baseball (NPB) 1936'da kurulmuştu.[365] 1992 yılında profesyonel J1 League'nin kuruluşundan bu yana futbol da geniş bir taraftar kitlesi kazandı.[366] Ülke, 2002 FIFA Dünya Kupası'na Güney Kore ile birlikte ev sahipliği yaptı.[367] Japonya, dört kez Asya Kupası'nı[368] ve 2011'de FIFA Kadınlar Dünya Kupası'nı kazanarak Asya'nın en başarılı futbol takımlarından biridir.[369]Golf, Japonya'da da popüler sporlardan biridir.[370][371]
^Lach, Donald (2010). Asia in the Making of Europe. I. University of Chicago Press. s. 157.
^Mancall, Peter C. (2006). "Of the Ilande of Giapan, 1565". Travel narratives from the age of discovery: an anthology. Oxford University Press. ss. 156-157.
^Mancall, Peter C. (2006). "Of the Ilande of Giapan, 1565". Travel Narratives from the Age of Discovery: an anthology. Oxford University Press. ss. 156-157.
^Kâşgarlı Mahmud (1986) [1074]. Dîvânu Lugâti't-Türk. B. Atalay tarafından çevrildi (2 bas.). Ankara. s. 29.
^Frédéric, Louis (2002). Japan Encyclopedia (İngilizce). The Belknap Press of Harvard University Press. s. 143. ISBN978-0-674-00770-3. Erişim tarihi: 29 Ocak 2017.
^abWatanabe, Yusuke; Naka, Izumi; Khor, Seik-Soon; Sawai, Hiromi; Hitomi, Yuki; Tokunaga, Katsushi; Ohashi, Jun (17 Haziran 2019). "Analysis of whole Y-chromosome sequences reveals the Japanese population history in the Jomon period". Scientific Reports. 9 (1). s. 8556. doi:10.1038/s41598-019-44473-z. PMC6572846 $2. PMID31209235.
^Brown, Delmer (Mayıs 1948). "The impact of firearms on Japanese warfare, 1543–98". The Far Eastern Quarterly. 7 (3). ss. 236-253. doi:10.2307/2048846. JSTOR2048846.
^abcdeHenshall, Kenneth (2012). "The Closed Country: the Tokugawa Period (1600–1868)". A History of Japan: From Stone Age to Superpower. Palgrave Macmillan. ss. 53-74. ISBN978-0-230-36918-4.
^Toby, Ronald P. (1977). "Reopening the Question of Sakoku: Diplomacy in the Legitimation of the Tokugawa Bakufu". Journal of Japanese Studies. 3 (2). ss. 323-363. doi:10.2307/132115. JSTOR132115.
^Henshall, Kenneth (2012). "Building a Modern Nation: the Meiji Period (1868–1912)". A History of Japan: From Stone Age to Superpower. Palgrave Macmillan. ss. 75-107. ISBN978-0-230-36918-4.
^abcdeHenshall, Kenneth (2012). "The Excesses of Ambition: the Pacific War and its Lead-Up". A History of Japan: From Stone Age to Superpower. Palgrave Macmillan. ss. 108-141. ISBN978-0-230-36918-4.
^abRamesh, S (2020). "The Taisho Period (1912–1926): Transition from Democracy to a Military Economy". China's Economic Rise. Palgrave Macmillan. ss. 173-209. ISBN978-3-030-49811-5.
^Burnett, M. Troy (2020). Nationalism Today: Extreme Political Movements around the World. ABC-CLIO. s. 20.
^Weber, Torsten (2018). Embracing 'Asia' in China and Japan. Palgrave Macmillan. s. 268.
^abcdHenshall, Kenneth (2012). "A Phoenix from the Ashes: Postwar Successes and Beyond". A History of Japan: From Stone Age to Superpower. Palgrave Macmillan. ss. 142-180. ISBN978-0-230-36918-4.
^Iwashita, Akihiro (2011). "An Invitation to Japan's Borderlands: At the Geopolitical Edge of the Eurasian Continent". Journal of Borderlands Studies. 26 (3). ss. 279-282. doi:10.1080/08865655.2011.686969.
^Kuwahara, Sueo (2012). "The development of small islands in Japan: An historical perspective". Journal of Marine and Island Cultures. 1 (1). ss. 38-45. doi:10.1016/j.imic.2012.04.004.
^Yamada, Yoshihiko (2011). "Japan's New National Border Strategy and Maritime Security". Journal of Borderlands Studies. 26 (3). s. 357–367. doi:10.1080/08865655.2011.686972.
^Fujimoto, Shouji; Mizuno, Takayuki; Ohnishi, Takaaki; Shimizu, Chihiro; Watanabe, Tsutomu (2017). "Relationship between population density and population movement in inhabitable lands". Evolutionary and Institutional Economics Review. Cilt 14. ss. 117-130. doi:10.1007/s40844-016-0064-z.
^Fujimoto, Shouji; Mizuno, Takayuki; Ohnishi, Takaaki; Shimizu, Chihiro; Watanabe, Tsutomu (2014). "Geographic Dependency of Population Distribution". Proceedings of the International Conference on Social Modeling and Simulation, Plus Econophysics Colloquium. Springer Proceedings in Complexity. ss. 151-162. doi:10.1007/978-3-319-20591-5_14. ISBN978-3-319-20590-8.
^"総務省｜住基ネット" [İçişleri ve Haberleşme Bakanlığı Mukim Kayıt Ağı]. soumu.go.jp. 24 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2024.
^Hua, Yang (2014). "Legal Regulation of Land Reclamation in China's Coastal Areas". Coastal Management. 42 (1). ss. 59-79. doi:10.1080/08920753.2013.865008.
^Tabata, Ryoichi; Kakioka, Ryo; Tominaga, Koji; Komiya, Takefumi; Watanabe, Katsutoshi (2016). "Phylogeny and historical demography of endemic fishes in Lake Biwa: The ancient lake as a promoter of evolution and diversification of freshwater fishes in western Japan". Ecology and Evolution. 6 (8). ss. 2601-2623. doi:10.1002/ece3.2070. PMC4798153 $2. PMID27066244.
^Fujita, Eisuke; Ueda, Hideki; Nakada, Setsuya (July 2020). "A New Japan Volcanological Database". Frontiers in Earth Science. Cilt 8. s. 205. doi:10.3389/feart.2020.00205.
^"ja:日本の大気汚染の歴史" [Japonya'da Tarihsel Hava Kirliliği] (Japonca). Çevre Restorasyon ve Koruma Ajansı. 1 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2024.
^ab"The Constitution of Japan" (İngilizce). Prime Minister of Japan and His Cabinet. 3 Kasım 1946. 14 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2014.
^Kanamori, Shigenari (1 Ocak 1999). "German influences on Japanese Pre-War Constitution and Civil Code". European Journal of Law and Economics. 7 (1). ss. 93-95. doi:10.1023/A:1008688209052.
^Terada, Takashi (2011). "The United States and East Asian Regionalism". Borthwick, Mark; Yamamoto, Tadashi (Ed.). A Pacific Nation(PDF). ISBN978-4-88907-133-7. 6 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi(PDF). Erişim tarihi: 22 Mart 2024.
^"Global Peace Index 2022"(PDF). Institute for Economics & Peace. Haziran 2022. ss. 10-11. 9 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi(PDF). Erişim tarihi: 22 Mart 2024.
^Teslik, Lee Hudson (13 Nisan 2006). "Japan and its military". Council on Foreign Relations. 11 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2024.
^"About RIMPAC" (İngilizce). Singapur Hükûmeti. 6 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ağustos 2014.
^Chen, Hungyen (2018). "The spatial patterns in long-term temporal trends of three major crops' yields in Japan". Plant Production Science. 21 (3). ss. 177-185. doi:10.1080/1343943X.2018.1459752.
^"Japan: Support to agriculture". Agricultural Policy Monitoring and Evaluation. OECD. 2020. 20 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2024.
^"Japan"(PDF). Dünya Ekonomik Forumu. Küresel Rekabet Edebilirlik Endeksi 2017-2018 baskısı. 24 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi(PDF). Erişim tarihi: 21 Nisan 2024.
^Shibayama, Takeru (2017). "Japan's transport planning at the national level, natural disasters, and their interplays". European Transport Research Review. 9 (3). doi:10.1007/s12544-017-0255-7.
^"Transport in Japan" (İngilizce). International Transport Statistics Database. 2 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2009. (abone olmak gerekir)
^"東京都の人口（推計）" [Tokyo nüfusu (tahmini)]. Tokyo Metropoliten Hükûmeti İstatistik Bürosu. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2024.
^Cavaliere, Paola (2019). "Women between Religion and Spirituality: Observing Religious Experience in Everyday Japanese Life". Religions. 10 (6). s. 377. doi:10.3390/rel10060377.
^Anderson, Mark (2019). "Language shift in the Ryukyu Islands". Heinrich, Patrick; Ohara, Yumiko (Ed.). Routledge Handbook of Japanese Sociolinguistics. Routledge. ss. 370-388. ISBN978-1-315-21337-8.
^Fujita-Round, Sachiyo; Maher, John (2017). "Language Policy and Education in Japan". McCarty, T; May, S (Ed.). Language Policy and Political Issues in Education. Springer. ss. 1-15. doi:10.1007/978-3-319-02320-5_36-2. ISBN978-3-319-02320-5.
^Ishihara, Masahide (2016). "Language Revitalization Efforts in the Ryukyus". Ishihara, Masahide; Hoshino, Eiichi; Fujita, Yoko (Ed.). Self-determinable Development of Small Islands. Springer. ss. 67-82. ISBN978-981-10-0132-1.
^Hudson, Mark (2014). "The ethnohistory and anthropology of 'modern' hunter-gatherers: north Japan (Ainu)". Cummings, Vicki; Jordan, Peter; Zvelebil, Marek (Ed.). The Oxford Handbook of the Archaeology and Anthropology of Hunter-Gatherers. Oxford University Press. s. 1058. ISBN978-0-19-955122-4.
^Efforts underway to save
Ainu language and culture"Ainu language special"(PDF). The Japan Times. 21 Şubat 2022. s. 6. 25 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi(PDF). Erişim tarihi: 25 Mayıs 2024.25. harf sırasında bulunan |bölüm= parametresi line feed character içeriyor (yardım)
^"The Modernization and Development of Education in Japan". The History of Japan's Educational Development(PDF). Japonya Uluslararası İşbirliği Ajansı Araştırma Enstitüsü. Mart 2004. s. 23. 5 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi(PDF). Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^Thomas, Ben (10 Mayıs 2013). "Article expired". The Japan Times (İngilizce). 17 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
^Tsugane, Shoichiro (Temmuz 2020). "Why has Japan become the world's most long-lived country: insights from a food and nutrition perspective". European Journal of Clinical Nutrition. Cilt 75. ss. 921-928. doi:10.1038/s41430-020-0677-5. PMC8189904 $2.
^Russell, Roxanne; Metraux, Daniel; Tohen, Mauricio (2017). "Cultural influences on suicide in Japan". Psychiatry and Clinical Neurosciences. 71 (1). ss. 2-5. doi:10.1111/pcn.12428. PMID27487762.
^Akter, Shamima; Goto, Atsushi; Mizoue, Tetsuya (2017). "Smoking and the risk of type 2 diabetes in Japan: A systematic review and meta-analysis". Journal of Epidemiology. 27 (12). ss. 553-561. doi:10.1016/j.je.2016.12.017. PMC5623034 $2. PMID28716381.
^Abe, K (May 1954). "Early Western Architecture in Japan". Journal of the Society of Architectural Historians. 13 (2): 13–18. doi:10.2307/987685. JSTOR987685.
^Lo, Patrick (2016). "Katsu Watanabe, Akane Oki, and Yasushi Ishii, Librarians of the NHK Symphony Orchestra, Tokyo". Conversations with the World's Leading Orchestra and Opera Librarians. Rowman & Littlefield. ss. 156-167.
^Iwabuchi, Koichi, (Ed.) (2004). Feeling Asian Modernities: Transnational Consumption of Japanese TV Dramas. Hong Kong University Press. ISBN9789622096318. JSTORj.ctt2jc5b9.
.svg)
.svg)
.jpg)
_(cropped).jpg)
_with_the_factory-installed_option.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
