Roman Haubenstock-Ramati

Roman Haubenstock-Ramati
Ilustracja
Roman Haubenstock - zdjęcie na świadectwie dojrzałości (maj 1937)
Data i miejsce urodzenia

27 lutego 1919
Tonie

Pochodzenie

żydowskie

Data i miejsce śmierci

3 marca 1994
Wiedeń

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

kompozytor, grafik

Powiązania

Druga awangarda

Roman Haubenstock – a od roku 1943 Roman Haubenstock-Ramati (ur. 27 lutego 1919 w Toniach[1], zm. 3 marca 1994 w Wiedniu)[2][3] – polski i austriacki kompozytor i grafik żydowskiego pochodzenia.

Życiorys

Urodził się w Toniach, podkrakowskiej wsi (wówczas gminie jednostkowej), dopiero od roku 1941 wcielonej w obszar Krakowa. Uczęszczał do II Państwowego Gimnazjum im. św. Jacka w Krakowie gdzie złożył egzamin dojrzałości w 1937 r.[1] Następnie studiował muzykologię i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz w krakowskim Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego grę skrzypcową i teorię muzyki u Stefana Schleichkorna. Następnie w latach 1934–1937 doskonalił grę na skrzypcach i studiował kompozycję pod kierunkiem Artura Malawskiego[2][3][4]. Od 1937 do 1940 był uczniem Józefa Kofflera, Tadeusza Zygfryda Kasserna, Seweryna Barbaga i Adama Sołtysa w konserwatorium Lwowskiego Towarzystwa Muzycznego[2][5][6].

W 1941 został aresztowany przez władze radzieckie pod zarzutem szpiegostwa i zesłany przez Odessę do Tomska – później amnestionowany dla możliwości wstąpienia jako muzyk wojskowy do Armii Andersa, z którą dotarł przez Turkmenistan, Afganistan, Iran, Irak i Jordanię do Palestyny w 1942 r.

Tutaj, podczas kilkuletniego pobytu – w 1943 r. przybrał drugi człon nazwiska – „Ramati”, występując już od tego momentu jako Roman Haubenstock-Ramati.

Po powrocie do Krakowa był redaktorem „Ruchu Muzycznego” (1947–1949), a następnie kierownikiem redakcji muzycznej krakowskiej rozgłośni Polskiego Radia (1948–1950)[2][5][6].

W 1952 wyemigrował z Polski do Izraela, gdzie założył Państwową Bibliotekę Muzyczną w Tel Awiwie. W latach 1954–1956 wykładał też kompozycję w Akademii Muzycznej, będąc jedynym kompozytorem awangardowym wśród wykładowców tej uczelni[2][5][6]. Muzyka, którą komponował w Izraelu, okazała się zdecydowanie zbyt zaawansowana i instrumentaliści nie potrafili jej wykonać[5]. Z pomocą przyszedł niemiecki muzykolog Heinrich Strobel, dzięki któremu w 1955 w Donaueschingen odbyło się prawykonanie Recitativo ed aria (Konzert für Cembalo und Orchester, 1954), które przyniosło Haubenstockowi-Ramatiemu pierwszy poważny sukces kompozytorski[5][6].

W 1957 przeniósł się do Paryża, gdzie pracował w studiu muzyki konkretnej Pierre’a Schaeffera[2][4][6]. Jesienią tego samego roku zamieszkał na stałe w Wiedniu, a w 1960 otrzymał obywatelstwo austriackie[2][6]. Do 1971 pracował w wydawnictwie muzycznym Universal Edition jako lektor i konsultant. W latach 1973–1989 był profesorem kompozycji w wiedeńskiej Hochschule für Musik und Darstellende Kunst, w której prowadził także Institut für Elektroakustik[2][5][6]. Wśród jego uczniów byli Beat Furrer[5], Edward Bogusławski, Bronisław Kazimierz Przybylski.

Był profesorem wizytującym w Yale i na uniwersytetach w Buenos Aires, Sztokholmie[4][5]. Prowadził też kursy kompozytorskie i współczesnej notacji muzycznej m.in. w Darmstadt (1964, 1965), Bilthoven (1967), Buenos Aires (1968), Tel-Awiwie (1967–1972), Sztokholmie (1969), San Francisco (1972)[2][3][6].

Za wybitne zasługi dla muzyki austriackiej został uhonorowany w 1981 nagrodą Großer Österreichischer Staatspreis für Musik[4].

Twórczość

Jego twórczość, która wyrosła z tradycji drugiej szkoły wiedeńskiej[2][3][7], jest jej dodekafoniczną kontynuacją i rozwinięciem, poprzez stosowanie nowych technik kompozytorskich (aleatoryzm, sonorystyka) oraz muzyki konkretnej i elektroakustycznej[3][5][6][7]. Odrzucił dotychczasową logikę formy muzycznej i sens traktowania jej jako procesu. Zaproponował nowe rozwiązania formalne, np. otwartą formę mobilną (seria utworów zwanych mobilami), w której elementy można dowolnie ze sobą łączyć i zmieniać[2][3]. Powstała w ten sposób muzyka jest niezwykle obiektywna, abstrakcyjna, niepodobna do konwencjonalnej nowej muzyki[8]. Wprowadził też formę wielowarstwową, zestawiająca czynniki czasu i przestrzeni oraz ideę wielowymiarowości, rozumianej zarówno jako zwielokrotnienie muzycznych kształtów, jak i rozchodzenie się dźwięków w przestrzeni. Taką przestrzenną strukturę zastosował np. w operze Amerika (1966)[3][8].

W 1967 powstała pierwsza z trzech kompozycji orkiestrowych z cyklu Tableau, pomyślanych kalejdoskopowo, z muzyką rozwijającą się z kilku wątków fakturalnych, traktowanych niemal tematycznie. Partytury tych utworów oparte są na specyficznym zapisie: po prawej stronie jest koordynacyjny diagram partyturowy będący muzycznym uogólnieniem, z którego dyrygent korzysta w czasie wykonania, po lewej zaś – szczegółowe komentarze, mające formę mikrokompozycji realizowanych w najdrobniejszych szczegółach[2][8]. Innym rodzajem innowacji wprowadzonej przez Haubenstocka-Ramatiego w muzyce orkiestrowej były utwory o specyficznie dobranej obsadzie, ściszonej dynamice[8] i charakterystycznym dla jego idiomu subtelnym, eterycznym brzmieniu[7], świadczącym o wielkiej wrażliwości autora na barwę i atmosferę kompozycji[8].

W utworach chóralnych wykorzystał fakturę opartą nie tylko na śpiewie, ale również na mowie, z różnymi jej deformacjami i dynamiką (od szeptu do krzyku)[2]. W muzyce fortepianowej wprowadził niemal wszystkie kombinacje fakturalne i osiągnął nowy kształt dźwiękowy, dzięki deformacji spowodowanej masowym brzmieniem nawet 16 fortepianów równocześnie (cykl Miroirs)[2]. Utwory kameralne ujął w różnych, często zwielokrotnionych obsadowo formatach (np. seria Multiple), tworząc kompozycje niekonwencjonalne, odległe od stereotypów nowej muzyki kameralnej, a przy tym zapisane w sposób hermetyczny, wręcz elitarny[2].

Haubenstock-Ramati był najważniejszym europejskim pionierem graficznej notacji[7]. Stworzył i teoretycznie uzasadnił nowe formy zapisu grafiki muzycznej, w tym nowe konstrukcje rytmu, polegające na nawarstwieniu wartości zwykłych, podziałowych i tzw. irracjonalnych[2]. Tym samym stworzył często wykorzystywane w swojej twórczości modele[9], w których czas, podział rytmiczny i faktura podlegają nowym prawom kompozycyjnym[2]. Jego partytury graficzne są traktowane nie tylko jako muzyczny zapis utworów, ale i autonomiczne dzieła sztuki. Pierwszą ich wystawę zatytułowaną Musikalische Grafik zorganizował w Donaueschingen w 1959[5][6][7].

Życie prywatne

Był synem Samuela (z zawodu rolnika) i Reginy z d. Gronner (zawarli związek małżeński dnia 20 lutego 1916 r. w Krakowie). Ich syn, Roman Haubenstock (ur. w Toniach, w domu nr 104) miał czworo rodzeństwa: dwóch starszych braci – Jana Jakuba i Józefa, oraz młodszych – siostrę Zofię i brata – Henryka[10]. Po powrocie do Polski w 1947 r., już jako Roman Haubenstock-Ramati – zawarł dnia 13 listopada 1948 r. w Krakowie związek małżeński z Emilią z d. Perlberger. Dnia 9 czerwca 1955 w Tel Awiwie urodził im się syn – Alexander[11].

Kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[2][3][6])

  • Trio smyczkowe nr 1 „Ricercari” (1948)
  • Bénédictions (Blessings) na sopran (wokaliza) i 9 instrumentów (1951)
  • Recitativo ed aria (Konzert für Cembalo und Orchester) (1954)
  • Studie in Form, grafika (1954)
  • Papageno’s Pocket-Size, koncert na dzwonki i orkiestrę (1956)
  • Les Symphonies de timbres na orkiestrę (1957)
  • Chants et prismes na orkiestrę (1957)
  • Exerque pour une symphonie na taśmę (1957)
  • Passacaille na taśmę (1957)
  • Chanson populaire na taśmę (1957)
  • L’amen de verre na taśmę (1957)
  • Ständchen sur le nom de Heinrich Strobel na orkiestrę (1958)
  • Petite musique de nuit, mobile na orkiestrę (1958)
  • Séquences [wersja I] na skrzypce i orkiestrę podzieloną na 4 grupy (1958)
  • Interpolation, mobile na flet (1, 2 lub 3 flety lub też nagrania na taśmie) (1958)
  • Liaisons, mobile na wibrafon i marimbafon dla 1 wykonawcy i taśmę lub dla 2 wykonawców (1958)
  • Séquences [wersja II] na skrzypce i na orkiestrę kameralną (1958-88)
  • Décisions, 10 grafik muzycznych na nieokreślone źródła dźwięku (1959-71)
  • Jeux 6, mobile dla 6 perkusistów (1960)
  • Credentials or „Think, Think Lucky” na głos (głos mówiony) i 8 instrumentalistów (1960)
  • Mobile for Shakespeare na głos i 6 instrumentalistów (1960)
  • Twice for Cathy na głos i taśmę (1960)
  • Prosa-Texte [wersja I] na 4 chóry recytujące (1962)
  • Prosa-Texte [wersja II] na 2 chóry recytujące i 2 plany na taśmie (1962)
  • Prosa-Texte [wersja III] na chór recytujący i 3 plany na taśmie (1962)
  • Vermutungen über ein dunkles Haus na 3 orkiestry, z tego dwie na uprzednio przygotowanej taśmie (1962-63)
  • Amerika, opera w 2 częściach; wg Franza Kafki (1962-64)
  • Jeux 2, mobile dla 2 perkusistów (1965)
  • Rounds dla 6 wykonawców (1965)
  • Multiple 1 na 2 instrumenty smyczkowe ad libitum (1965)
  • Multiple 2 na 3 instrumenty smyczkowe, 2 dęte drewniane i 2 dęte blaszane ad libitum (1965)
  • Multiple 3 na 2 instrumenty smyczkowe, 2 dęte drewniane i 2 dęte blaszane ad libitum (1965)
  • Multiple 4 na 1 instrument dęty drewniany i 1 dęty blaszany ad libitum (1965)
  • Multiple 5 na 1 instrument smyczkowy i 1 dęty drewniany ad libitum (1965)
  • Multiple 6 na 1 instrument smyczkowy i 1 dęty blaszany ad libitum (1965)
  • Klavierstücke I na fortepian (1965)
  • Alone 1, grafika na nieokreślony niski instrument i perkusję ad libitum (1965)
  • Jeux 4, mobile dla 4 perkusistów (1966)
  • Tableau I na orkiestrę (1967)
  • Psalm na orkiestrę (1967)
  • Symphonie „K” na orkiestrę (1967)
  • Comédie, anty-opera w jednym akcie wg Samuela Becketta (1967)
  • Catch 1 na 1 lub 2 klawesyny (1968)
  • Catch 2 na 1 lub 2 fortepiany (1968)
  • Divertimento, collage tekstowy kompozytora wg Platona i in., dla aktorów, tancerzy i (lub) mimów, 2 perkusistów, taśmę lub live electronics ad libitum (1968)
  • Alone 2, grafika na zespół (1969)
  • Batterie, grafika na perkusję (1969)
  • Describe na głos i fortepian (1969)
  • Tableau II na orkiestrę (1970)
  • Ludus musicalis, 12 modeli dla grup młodych muzyków i dla orkiestr szkolnych (1970)
  • Madrigal na 4-głosowy chór mieszany a cappella (1970)
  • Tableau III na orkiestrę (1971)
  • Multiple 7 na trąbkę i wiolonczelę (1971)
  • Konstellationen – mixed media, 25 arkuszy grafiki (1971)
  • In memoriam Igor Strawinsky, grafika na nieokreślony instrument (1971)
  • Chorographie I na 3 chóry a cappella (1971)
  • Act-if, grafika na zespół (1971)
  • Discours, grafika na gitarę i głos mówiony (1972)
  • Duo, grafika na gitarę i perkusję (1972)
  • Kreise, grafika na głos mówiony i perkusję (1972)
  • La sonnambula, grafika na śpiew mówiony i gitarę ad libitum (1972)
  • Frame, grafika na gitarę solo (1972)
  • Kammermusik na orkiestrę (1972)
  • Poetics I für James Joyce. The Moon Is Still Blue, grafika na zespół (1972)
  • Poetics II für James Joyce. Speload Mc, grafika na zespół (1972)
  • Solo, grafika na dowolny instrument strunowy (1972)
  • Concerto a tre na fortepian, puzon i perkusję (1973)
  • Kwartet smyczkowy nr 1 (1973)
  • Hexachord 1 i 2 na 1 lub 2 gitary (1973)
  • Shapes 1 na organy (1973)
  • Shapes 2 na organy, fortepian, klawesyn i czelestę dla 1, 2 lub 4 wykonawców (1973)
  • Pour piano, grafika (1973)
  • Sonans, grafika na zespół wokalny i taśmę lub live electronics ad libitum (1973)
  • Musik für 12 Instrumente (1974)
  • Concerto per archi (1975)
  • Sonata wiolonczelowa (1975)
  • Endless dla 7 wykonawców (1975)
  • Chordophonie 1, mobile na klawesyn (1976)
  • Chordophonie 2, mobile na klawikord (1976)
  • Symphonien na orkiestrę (1977)
  • Kwartet smyczkowy nr 2 (1977)
  • Song na perkusję (1978)
  • Self I na klarnet basowy (lub klarnet) i live electronics (1978)
  • Self II na saksofon altowy i live electronics (1978)
  • Polyphonien na 1-4 orkiestry lub orkiestrę z towarzyszeniem taśmy (1978)
  • Ulysses. Scenen einer Wanderung, balet – 12 obrazów na taśmę (1979)
  • Nocturnes I na orkiestrę (1981)
  • Nocturnes II na orkiestrę (1982)
  • Ohne Titel, grafika na organy (1983)
  • Sonate für Klavier (1983)
  • Musik für zwei Klaviere (1983-84)
  • Cantando dla 6 wykonawców (1984)
  • Mirrors/Miroirs I, mobile na 16 fortepianów (1984)
  • Mirrors/Miroirs II, mobile na 8 fortepianów (1984)
  • Mirrors/Miroirs III, mobile na 6 fortepianów (1984)
  • Schlossbergmusik, instalacja dźwiękowa (1984)
  • Nocturnes III na orkiestrę (1985)
  • Trio smyczkowe nr 2 (1985)
  • Enchaîné na kwartet saksofonowy (1985)
  • Für Kandinsky, trio na flet, obój i klarnet (1985)
  • Sottovoce na orkiestrę kameralną (1986)
  • Trio (Enchaîné II) na flet, obój i fortepian (1986)
  • Imaginaire na orkiestrę (1986-87)
  • Zeichen für S.B., grafika na solistów i orkiestrę instrumentów szarpanych (1987)
  • Beaubourg musique na orkiestrę kameralną (1988)
  • Cathédrale I na harfę solo (1988)
  • Cathédrale II, mobile na 2-16 harf (1988)
  • Extensions na 1 lub 2 marimby (1988)
  • For Boguslaw Schaeffer na flety, akordeon, perkusję, instrument klawiszowy i komputer (1989)
  • Deux préludes na gitarę (1989)
  • Invocations na orkiestrę kameralną (1990)
  • Pluriel [wersja I], mobile na 2 skrzypiec, altówkę i wiolonczelę (1991)
  • Pluriel [wersja II], mobile na skrzypce, altówkę i wiolonczelę (1991)
  • Pluriel [wersja III], mobile na skrzypce i altówkę (1991)
  • Pluriel [wersja IV], mobile na skrzypce i wiolonczelę (1991)
  • Pluriel [wersja V], mobile na altówkę i wiolonczelę (1991)
  • Tenebrae na taśmę (1991)
  • Tenebrae II na taśmę i fortepian (1991)
  • Adagio I na taśmę (1991)
  • Adagio II na saksofon i taśmę (1991)
  • Morendo na taśmę (1991)
  • Morendo II na flet i taśmę (1991)
  • Unruhiges Wohnen, balet (1991-92)
  • Nouvoletta I, mobile na flet, fortepian, perkusję i wiolonczelę (1992)
  • Nouvoletta II, mobile na flet, fortepian, perkusję i wiolonczelę (1992)
  • Nouvoletta II, mobile na flet, fortepian, perkusję i wiolonczelę (1992)
  • Nouvoletta III, mobile na flet, harfę, perkusję i czelestę (lub klawesyn) (1992)
  • Nouvoletta IV, mobile na flet, perkusję, wiolonczelę i czelestę (lub klawesyn) (1992)
  • Nouvoletta V, mobile na flet, wiolonczelę i perkusję (1992)
  • Nouvoletta VI, mobile na flet, perkusję i czelestę (lub klawesyn) (1992)
  • Nouvoletta VII, mobile na wiolonczelę, perkusję i czelestę (lub klawesyn) (1992)
  • Equilibre na zespół kameralny (1993)

Przypisy

  1. ↑ a b Sprawozdanie Dyrekcji II. Państwowego Gimnazjum im. św. Jacka w Krakowie za rok szkolny 1934/5, 1935/6 i 1936/7, s. 48, Kraków, 1937.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r 102–105, Haubenstock-Ramati Roman, [w:] Elżbieta Dziębowska (red.), Encyklopedia muzyczna PWM, wyd. I, t. 4 HIJ część biograficzna, Kraków: PWM, 1993, ???, ISBN 83-224-0453-0.
  3. ↑ a b c d e f g h Monika Lichtenfeld, Reinhard Kager, Haubenstock-Ramati, Roman, Oxford Music Online. Grove Music Online, 20 stycznia 2001, DOI: 10.1093/gmo/9781561592630.article.12539, via Oxford University Press [dostęp 2020-10-29] (ang.).
  4. ↑ a b c d Leon Tadeusz Błaszczyk, Żydzi w kulturze muzycznej ziem polskich w XIX I XX wieku. Słownik biograficzny, Warszawa: Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny w Polsce, 2014, s. 103, ISBN 978-83-939735-1-4.
  5. ↑ a b c d e f g h i j Roman Haubenstock-Ramati [online], Universal Edition [dostęp 2020-10-29] (ang. • niem.).
  6. ↑ a b c d e f g h i j k Roman Haubenstock-Ramati [online], Polskie Centrum Informacji Muzycznej, sierpień 2007 [dostęp 2020-10-29] (pol. • ang.).
  7. ↑ a b c d e Roman Haubenstock-Ramati [online], Map of Composers [dostęp 2020-10-29] (pol. • ang.).
  8. ↑ a b c d e Bernd Alois Zimmermann. W: Bogusław Schaeffer: Kompozytorzy XX wieku. T. II. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1990, s. 70–73. ISBN 83-08-01859-9. (pol.).
  9. ↑ Thomas Schäfer, Roman Haubenstock-Ramati zum 100. Geburtstag Porträt eines Unbekannten [online], Deutschlandfunk Kultur, 28 lutego 2019 [dostęp 2020-10-29] (niem.).
  10. ↑ https://www.geni.com/people/Samuel-Haubenstock/6000000023129480960
  11. ↑ Haubenstock family [online], ics.uci.edu [dostęp 2024-04-25].

Linki zewnętrzne

Międzynarodowe Letnie Kursy Nowej Muzyki w Darmstadcie
wykładowcy
uczestnicy

Read other articles:

Cañaveral (Coclé)

CañaveralCorregimientoNegara PanamaProvinsiCocléDaerahPenonoméLuas[1] • Luas daratan63,8 km2 (246 sq mi)Populasi (2010)[1] • Total7.517 • Kepadatan117,8/km2 (3,050/sq mi) Kepadatan penduduk dihitung berdasarkan luas daratan.Zona waktuUTC−5 (EST) Cañaveral adalah sebuah corregimiento di Distrik Penonomé, Provinsi Coclé, Panama dengan populasi sebanyak 7.517 pada tahun 2010.[1] Populasinya pad...

 

Clément-Bayard

French automobile and aircraft manufacturer This article may contain improper references to user-generated content. Please help improve it by removing references to unreliable sources, where they are used inappropriately. (October 2016) (Learn how and when to remove this template message) Clément-BayardFounded1903FounderAdolphe Clément-BayardDefunct1922SuccessorCitroënHeadquartersLevallois-Perret, ParisProductsAutomobiles, Aeroplanes, AirshipsOwnerAdolphe Clément-BayardNumber of employees...

 

العلاقات البنمية الرواندية

العلاقات البنمية الرواندية بنما رواندا   بنما   رواندا تعديل مصدري - تعديل   العلاقات البنمية الرواندية هي العلاقات الثنائية التي تجمع بين بنما ورواندا.[1][2][3][4][5] مقارنة بين البلدين هذه مقارنة عامة ومرجعية للدولتين: وجه المقارنة بنما رواند...

Yu Keng

Cet article est une ébauche concernant une personnalité chinoise et la monarchie. Vous pouvez partager vos connaissances en l’améliorant (comment ?) selon les recommandations des projets correspondants. Yu KengFonctionAmbassadeur de Chine en FranceDynastie Qing1899-1902Titre de noblesseLord (en)BiographieDécès 18 décembre 1905ShanghaiNom dans la langue maternelle 裕庚Prénom social 朗西Nationalité chinoiseActivité DiplomateConjoint Louisa Pierson (d)Enfants John Yu Shuinli...

 

Libero consorzio comunale di Siracusa

Libero consorzio comunale di SiracusaLibero consorzio comunale Libero consorzio comunale di Siracusa – VedutaL'ex chiesa di Santa Maria della Concezione, sede del libero consorzio comunale di Siracusa. LocalizzazioneStato Italia Regione Sicilia AmministrazioneCapoluogo Siracusa PresidenteDomenico Percolla[1] (commissario straordinario) dal 3-1-2020 Data di istituzione4 agosto 2015 TerritorioCoordinatedel capoluogo37°05′N 15°17′E / 37.083333...

 

Aki-ku, Hiroshima

Aki-ku 安芸区Distrik kotaLokasi Aki-ku di kota HiroshimaNegara JepangWilayahChūgokuPrefektur HiroshimaKotaHiroshimaLuas • Total94,1 km2 (363 sq mi)Populasi (Oktober 1, 2015) • Total79.353 • Kepadatan843,3/km2 (21,840/sq mi)Zona waktuUTC+9 (JST)Kode pos736-8501Alamat3-4-36 Funakoshiminami,Aki-ku, Hiroshima-shi, Hiroshima-kenSitus webSitus web resmi Aki-ku (安芸区code: ja is deprecated , Aki-ku) adalah salah satu dari...

In the End (Stefanie Heinzmann song)

2015 single by Stefanie HeinzmannIn the EndSingle by Stefanie Heinzmannfrom the album Chance of Rain Released5 March 2015 (2015-03-05)Genre Pop pop rock Length3:22Label Universal Music Songwriter(s) Edvard Førre Erfjord Stefanie Heinzmann Henrik Michelsen Sam Romans Producer(s) Electric Stefanie Heinzmann singles chronology Show Me the Way (2012) In the End (2015) On Fire (2015) In the End is a song by Swiss recording artist Stefanie Heinzmann. It was written by Heinzmann ...

 

大字 (数字)

この項目には、一部のコンピュータや閲覧ソフトで表示できない文字が含まれています（詳細）。 数字の大字（だいじ）は、漢数字の一種。通常用いる単純な字形の漢数字（小字）の代わりに同じ音の別の漢字を用いるものである。 概要 壱万円日本銀行券（「壱」が大字） 弐千円日本銀行券（「弐」が大字） 漢数字には「一」「二」「三」と続く小字と、「壱」「�...

 

Che fine ha fatto Baby Jane?

Disambiguazione – Se stai cercando altri significati, vedi Che fine ha fatto Baby Jane? (disambigua). Che fine ha fatto Baby Jane?Bette Davis e Joan Crawford in una scena del filmTitolo originaleWhat Ever Happened to Baby Jane? Paese di produzioneStati Uniti d'America Anno1962 Durata134 min Dati tecniciB/Nrapporto: 1,85:1 Generethriller, drammatico, orrore RegiaRobert Aldrich Soggettodal romanzo di Henry Farrell SceneggiaturaLukas Heller ProduttoreRobert Aldrich Produttore esecutiv...

Cristo Rey Atlanta Jesuit High School

This article may rely excessively on sources too closely associated with the subject, potentially preventing the article from being verifiable and neutral. Please help improve it by replacing them with more appropriate citations to reliable, independent, third-party sources. (March 2018) (Learn how and when to remove this message) Jesuit school in Atlanta, Fulton County, Georgia, United StatesCristo Rey Atlanta Jesuit High SchoolAddress222 Piedmont Ave NEAtlanta, Fulton County, Georgia 30308U...

 

Shorinji Kempo

Shorinji Kempo (少林寺拳法)FokusCampuranKekerasanKontak penuhNegara asal JepangPenciptaDoshin SoPraktisi terkenalSonny ChibaOrang tuaKung Fu ShaolinOlahraga olimpikTidak Shorinji Kempo (少林寺拳法) adalah salah satu dari seni bela diri yang berasal dari Jepang. Di Indonesia biasa disebut dengan Kempo saja. Shorinji Kempo diciptakan oleh Doshin So[1] (宗 道臣) pada tahun 1947 sebagai sistem pelatihan dan pengembangan diri (行: gyo atau disiplin dalam bahasa jepang).[2...

 

Université Toulouse-Capitole

Université Toulouse-CapitoleLogo de l'UT CapitoleHistoireFondation 1229 pour la première université de Toulouse1968 pour l'université Toulouse Capitole[1]StatutType Université publiqueForme juridique Établissement public national à caractère scientifique culturel et professionnel (d)Régime linguistique FrançaisFondateur Raymond VII - Louis IXPrésident Hugues Kenfack(depuis le 1er décembre 2020)Devise Universitas Magistrorum & ScolariumMembre de Université de Toulouse, Aerospa...

Ipsita Biswas

Indian terminal ballistics scientist Ipsita BiswasReceiving the Narishakti PuruskarNationalityIndianOccupationTerminal ballistics scientistEmployer(s)Terminal Ballistics Research Laboratory (TRBL), Defence Research and Development Organisation (DRDO), Government of IndiaKnown forContributions to India's armed forces, paramilitary forces and women's empowerment in defence research and development. Ipsita Biswas is an Indian terminal ballistics scientist. In 2019 she was conferred India's ...

 

Lahan yasan antariksa

Bulan seperti yang terlihat oleh pengamat dari Bumi. Bulan telah diklaim sebagai milik pribadi oleh beberapa individu. Lahan yasan antariksa[1] atau real estat antariksa[2] mengacu pada klaim kepemilikan properti tanah atau dataran di planet lain, satelit alami planet, atau bagian ruang angkasa oleh organisasi atau individu tertentu. Klaim sebelumnya tidak diakui oleh otoritas mana pun, dan tidak memiliki kedudukan hukum. Namun demikian, beberapa individu dan organisasi swasta...

 

Biblioteca nazionale e universitaria di Zagabria

Biblioteca nazionale e universitaria di ZagabriaNacionalna i sveučilišna knjižnica u ZagrebuUbicazioneStato Croazia CittàZagabria IndirizzoUlica Hrvatske bratske zajednice 4 CaratteristicheTipoNazionale, universitaria Numero opere3 milioni ArchitettoVelimir Neidhardt, Marijan Hržić, Zvonimir Krznarić, Davor Mance Costruzione1988-1995 Apertura1607 Sito web Modifica dati su Wikidata · Manuale La Biblioteca nazionale e universitaria di Zagabria (in croato Nacionalna i sveucili�...

1953 Nobel Prize in Literature

Award 1953 Nobel Prize in LiteratureSir Winston Churchillfor his mastery of historical and biographical description as well as for brilliant oratory in defending exalted human values.Date 13 October 1953 (announcement) 10 December 1953 (ceremony) LocationStockholm, SwedenPresented bySwedish AcademyFirst awarded1901WebsiteOfficial website ← 1952 · Nobel Prize in Literature · 1954 → The 1953 Nobel Prize in Literature was awarded to the Prime Minister of the Uni...

 

Portugal

Pour les articles homonymes, voir Portugal (homonymie). Cet article possède un paronyme, voir Poortugaal. République portugaise(pt) República Portuguesa Drapeau du Portugal Armoiries du Portugal Hymne en portugais : A Portuguesa (« La Portugaise ») Fête nationale 10 juin · Événement commémoré Mort du poète Luís Vaz de Camões (1580) La République portugaise en Europe (l'Union européenne en vert clair). Administration Forme de l'État République u...

 

Coup of 18 Brumaire

1799 coup in Revolutionary France that brought Napoleon to power Eighteenth Brumaire redirects here. For Karl Marx's essay about the French coup of 1851, see The Eighteenth Brumaire of Louis Bonaparte. Coup d'état of 18th BrumaireCoup d'État du 18e BrumaireGeneral Bonaparte during the coup d'état of 18 Brumaire in Saint-Cloud, painting by François Bouchot, 1840Date9 November 1799LocationChâteau de Saint-CloudParticipants Napoleon Bonaparte Emmanuel Joseph Sieyès Charles-Maurice Talleyra...

デジタルハリウッド大学

「デジタルハリウッド大学院大学」はこの項目へ転送されています。「ハリウッド大学院大学」とは異なります。 この記事には複数の問題があります。改善やノートページでの議論にご協力ください。 出典がまったく示されていないか不十分です。内容に関する文献や情報源が必要です。（2014年9月） 組織の特筆性の基準を満たしていないおそれがあります。（2017年7...

 

Armand-Augustin-Louis de Caulaincourt

French diplomat (1773–1827) Armand de CaulaincourtCaulaincourt as Grand Squire (Grand ecuyer), by Féréol Bonnemaison (1806)Born(1773-12-09)9 December 1773Caulaincourt, FranceDied19 February 1827(1827-02-19) (aged 53)Paris, FranceAllegiance Kingdom of France Kingdom of the French French First Republic First French Empire Bourbon Restoration (1814–1815)Service/branchArmyYears of service1788–1815RankGeneral of divisionBattles/warsFrench Revolutionary Wa...