Założony w 1701, jest trzecim pod względem wieku uniwersytetem amerykańskim (po Uniwersytecie Harvarda oraz College of William & Mary). Początkowo nosił nazwę Collegiate School of Connecticut. Obecna nazwa instytucji pochodzi od nazwiska Elihu Yale’a, który w 1718 podarował uczelni towary o wartości 562 funtów szterlingów, co na początku XVIII wieku było pokaźną sumą[3]. Status uniwersytetu (i nazwę Yale University) placówka zyskała w 1887, na mocy ustawy Zgromadzenia Ogólnego Connecticut – wcześniej, od 1718, był to Yale College (pełna nazwa: The President and Fellows of Yale College, in New Haven).
Uczelnia w momencie powstania znajdowała się w Killingworth (w domu pierwszego rektora, na terenie obecnego Clinton), potem została przeniesiona do Saybrook, następnie do Wethersfield i ostatecznie, w 1716, do New Haven.
Uniwersytet Yale jest drugą (po Uniwersytecie Harvarda) pod względem kapitału żelaznego (endowment) amerykańską instytucją akademicką, dysponując w 2018 majątkiem równym około 30 mld dolarów[4].
Ponad tuzin bibliotek i oddziałów bibliotecznych zawiera 15 mln woluminów (trzeci co do wielkości zespół bibliotek akademickich w Stanach Zjednoczonych).
Struktura
Studenci czteroletniego kolegium, znanego jako Yale College[a], są podzieleni – wzorem uniwersytetów w Cambridge i Oksfordzie – na dwanaście mniejszych kolegiów, zwanych residential colleges, w celu stworzenia mniejszych wspólnot administracyjno-społecznych. Każde z nich ma oddzielny budynek, swojego administratora (master) i dziekana do spraw studenckich (dean), stowarzyszonych profesorów, drużyny sportowe oraz herb. Kolegia te mają zwykle nazwy sławnych lub hojnych absolwentów.
Berkeley College – nazwany na cześć George’a Berkeleya (1685–1753), wczesnego darczyńcy uniwersytetu
Branford College – nazwa pochodzi od miejscowości Branford w Connecticut, gdzie najpierw znajdowała się uczelnia
Calhoun College – nazwany na cześć Johna C. Calhouna, wiceprezydenta
Davenport College – nazwany na cześć Johna Davenporta, założyciela New Haven; często nazywany „D’port”
Ezra Stiles College – nazwany na cześć Ezry Stilesa(inne języki), rektora uczelni; nazywany „Stiles” (we wczesnych latach 90. master kolegium, Traugott Lawler, prowadził agitację na rzecz używania pełnej nazwy w mowie codziennej). Jego budynki zaprojektował Eero Saarinen.
Jonathan Edwards College – nazwany na cześć Jonathana Edwardsa, teologa, absolwenta Uniwersytetu Yale i współfundatora Uniwersytetu w Princeton; najstarszy residential college, jedyny z niezależnym zarządcą (Jonathan Edwards Trust)
Saybrook College – nazwa pochodzi od miejscowości Saybrook, gdzie dawniej działała uczelnia
Silliman College – nazwany na cześć Benjamina Sillimana, profesora uczelni. Niektóre jego budynki zajmuje Sheffield Scientific School, nazwana na cześć jej fundatora, Josepha Earla Sheffielda(inne języki).
Timothy Dwight College – nazwany na cześć dwóch rektorów uniwersytetu o tym samym imieniu i nazwisku: Timothy’ego Dwighta IV i Timothy’ego Dwighta V. Najczęściej zwany „T.D.”
Trumbull College – najmniejszy z kolegiów, nazwany na cześć Jonathana Trumbulla, gubernatora Connecticut.
Oprócz czteroletniego Yale College w skład uniwersytetu wchodzą także uczelnie magisterskie, tzw. graduate schools. Podział ten wynika ze struktury wyższego nauczania w Stanach Zjednoczonych, które zwykle dzieli się na czteroletni program prowadzący do uzyskania bachelor’s degree (więcej niż licencjat, lecz mniej niż magister), 2- lub 3-letni dla master’s degree (magister, na przykład Master of Arts) oraz kilkuletni doktorat.
Yale School of Forestry & Environmental Studies (wydział leśnictwa i nauk o środowisku)
Yale School of Engineering & Applied Science, I i II stopnia (wydział inżynierii i nauk stosowanych).
Szkoły te są oddzielnymi jednostkami administracyjnymi i tworzą one wspólnie Uniwersytet Yale.
Renoma
Uniwersytet jest zaliczany do najlepszych placówek edukacyjnych na świecie, zawsze zajmuje miejsca w pierwszej dwudziestce wszelakich rankingów wyższych uczelni, zarówno w skali amerykańskiej, jak i globalnej, tak w klasyfikacjach ogólnych, jak i w poszczególnych dziedzinach nauki.
Akademicki Ranking Uniwersytetów Świata, opracowywany corocznie przez Uniwersytet Jiao Tong w Szanghaju, jest jednym z najpopularniejszych globalnych rankingów akademickich na świecie. Uniwersytet Yale został w 2005 sklasyfikowany na 11. miejscu (łącznie notowano 500 uczelni wyższych ze wszystkich kontynentów).
Times Higher Education–QS World University Ranking, sporządzany przez Times Higher Education i Quacquarelli Symonds, w 2005 umieścił Uniwersytet Yale na 7. miejscu w zestawieniu globalnym, na 5. w Stanach Zjednoczonych, a w naukach humanistycznych i sztuki na światowym 5. miejscu, w naukach społecznych na 6.
Sport
Yale Bowl
Uniwersytet należy do NCAA Division I i wraz z innymi uczelniami z Ligi Bluszczowej tworzy odrębną konferencję w ramach tych rozgrywek. Posiada łącznie 35 zespołów w różnych dyscyplinach. Wszystkie one występują pod nazwą Yale Bulldogs, a ich kolorem jest niebieski. Jako jedne z bardzo nielicznych w Dywizji I, uczelnie Ligi Bluszczowej nie oferują stypendiów sportowych. Tym samym wszyscy reprezentanci uczelni są jednocześnie normalnymi studentami, którzy musieli przejść taki sam ostry proces selekcji, jak ich koledzy spoza drużyn.
Największym obiektem sportowym należącym do uczelni jest stadion Yale Bowl, mieszczący ponad 64 tysiące widzów i używany głównie do meczów futbolu amerykańskiego.
Thornton Wilder (B.A. 1920) – pisarz, twórca sztuk teatralnych, zdobywca dwóch Pulitzerów, pierwszego w 1928 za „The Bridge of San Luis Rey”, drugiego w 1938 za Our Town. W 1963 odebrał Prezydencki Medal Wolności.
Doug Wright(inne języki) (B.A. 1986) – scenarzysta, zdobywca nagrody w 2004 for drama, zdobywca Tony Award
Yehudi Wyner(inne języki) (B.A. 1950, B. Mus. 1951, M. Mus. 1953) – kompozytor, zdobywca Nagrody Pulitzera w dziedzinie muzyki w 2006 za koncert fortepianowy Chiavi in Mano; emerytowany profesor komponowania na Uniwersytecie Brandeisa
Uniwersytet Yale ma wśród swych absolwentów 16 sędziów Sądu Najwyższego, 41 senatorów, 22 gubernatorów, 18 członków najwyższej centralnej administracji, 3 amerykańskich dyplomatów i wielu innych sławnych ludzi, aktywistów, ideologów, którzy odcisnęli piętno na światowej i amerykańskiej polityce i życiu.
Od lat siedemdziesiątych absolwenci tej uczelni zajmowali najwyższe stanowiska polityczne. Od 1981 do 2009 jej absolwent był w fotelu prezydenta lub wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych. Na Uniwersytet Yale uczęszczali:
George W. Bush – prezydent Stanów Zjednoczonych (2001–2009)
Bill Clinton – prezydent Stanów Zjednoczonych (1993–2001)
George H.W. Bush – prezydent Stanów Zjednoczonych (1989–1993), wiceprezydent Stanów Zjednoczonych (1981–1989)
Gerald Ford – prezydent Stanów Zjednoczonych (1974–1977)
