Wykorzystuje instrumenty klasyczne wraz z innymi źródłami dźwięku, chętnie używa rozszerzonych technik instrumentalnych i wokalnych[3].
Jest autorką kilku nośnych konceptów, które spotkały się z szerokim zainteresowaniem w muzyce współczesnej, w tym manifestu Nowej Dyscypliny[4].
Walshe zauważyła, że ona sama i jej rówieśnicy coraz częściej włączają do utworów elementy teatru, ruchu, gestu; internetowe cytaty, memy i znaleziska, które przekładają się na wydarzenia dźwiękowe. W swoim krótkim tekście powstałym na potrzeby festiwalu Borealis pisała, że:
Nowa Dyscyplina to sposób tworzenia – zarówno komponowania, jak i przygotowywania utworów do wykonania. Nie jest to jednak styl, choć utwory mogą mieć podobną estetykę. Kompozytorzy tworzący w ten sposób sięgają do tańca, teatru, filmu, wideo, sztuk wizualnych, instalacji, literatury i stand-upów.
