PROFILPELAJAR.COM

Josef Rufer
Imię i nazwisko	Josef Leopold Rufer
Data i miejsce urodzenia	18 grudnia 1893 ; Wiedeń
Pochodzenie	austriackie
Data i miejsce śmierci	7 listopada 1985 ; Berlin
Gatunki	muzyka poważna, muzyka modernistyczna
Zawód	teoretyk muzyki, krytyk muzyczny, pedagog
	Multimedia w Wikimedia Commons

Josef Leopold Rufer (ur. 18 grudnia 1893 w Wiedniu, zm. 7 listopada 1985 w Berlinie)^[1]^[2] – austriacki teoretyk muzyki, krytyk muzyczny i pedagog; czołowy teoretyk z kręgu uczniów Arnolda Schönberga^[1]^[3].

Życiorys

Studiował teorię muzyki u Wilhelma Zemanka i kompozycję u Alexandra von Zemlinsky’ego, a jednocześnie inżynierię budownictwa w Technische Hochschule w Pradze. W czasie I wojny światowej służył w armii austriackiej. W latach 1919–1922 studiował u Arnolda Schönberga w Wiedniu, a w latach 1925–1933 był jego asystentem w Berlińskim Uniwersytecie Sztuk Pięknych(inne języki), dopóki Schönberg nie został zmuszony do opuszczenia Niemiec^[1]^[2].

W latach 1923–1924 wraz z Hansem Heinzem Stuckenschmidtem zorganizował i poprowadził cykl 10 koncertów nowej muzyki w Hamburgu. Działał jako krytyk muzyczny w „Berliner Morgenpost” (1928–1940) i „Die Welt”^[1]^[2]. Pracował również jako prywatny nauczyciel muzyki^[1]^[3]. W czasie II wojny światowej odbył służbę wojskową w Luftwaffe. W 1946 razem z Paulem Höfferem założył w Berlinie Internationale Musikinstitut, którym kierował do 1949. W latach 1947–1950 wydawał wraz ze Stuckenschmidtem miesięcznik „Stimmen”. Współpracował z licznymi specjalistycznymi czasopismami oraz z niemieckim radiem. W latach 1957–1959 był redaktorem i konsultantem wydawnictwa Bote & Bock^[1]^[2].

Od 1950 do 1969 wykładał teorię muzyki na Wolnym Uniwersytecie Berlińskim, równocześnie w latach 1956–1969 w berlińskiej Hochschule für Musik. W 1956 prowadził kurs analizy muzycznej na Międzynarodowych Letnich Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie^[4], a od 1959 w Wiedniu^[1]^[2]^[3]. Wśród jego uczniów byli m.in. Peter Gradenwitz, Giselher Klebe, Claude Ballif i Isang Yun^[1]^[3].

Badacz twórczości Schönberga

Rufer był wiodącym teoretykiem z kręgu Schönberga. Jest autorem wielu opracowań bibliograficznych, korespondencji, analiz i edycji krytycznych mających wielką wartość, również współcześnie. Jego traktat Die Komposition mit zwölf Tönen (1952), pisany prawdopodobnie w bezpośrednim porozumieniu z Schönbergiem, jest pierwszym większym dziełem poświęconym problematyce muzyki dodekafonicznej, zawierającym precyzyjny opis Schönbergowskiej „metody komponowania za pomocą 12 dźwięków” wraz z wyjaśnieniem pojęcia „Grundgestalt”. W aneksie do pierwszego wydania zostały umieszczone wypowiedzi 13 kompozytorów muzyki dwunastotonowej z I poł. XX wieku, m.in. Borisa Blachera, Luigiego Dallapiccoli, Hannsa Jelinka i Rolfa Liebermanna^[1]^[2].

W 1957 w Los Angeles Rufer rozpoczął katalogowanie ogromnej spuścizny muzycznej, literackiej i artystycznej Schönberga. Dwa lata później wydał monografię Das Werk Arnold Schönbergs (1959), w której zawarty został systematyczny opis manuskryptów muzycznych i tekstowych (wykłady, artykuły, eseje, teorie i interpretacje) kompozytora^[1]^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Lindstedt 2004 ↓, s. 521.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Bruce Saylor: Rufer, Josef (Leopold). [w:] Oxford Music Online. Grove Music Online [on-line]. 2001-01-20. [dostęp 2020-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-28)]. via Oxford University Press. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Rufer, Josef Leopold. [w:] Oesterreichisches Musiklexikon online [on-line]. 06-05-2001. [dostęp 2020-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-28)]. (niem.).
↑ Martin Iddon: New Music at Darmstadt: Nono, Stockhausen, Cage, and Boulez. Cambridge University Press, 2013, s. 49 i 51. ISBN 978-1-107-03329-0. [dostęp 2020-03-28].

Bibliografia

Iwona Lindstedt: Rufer Josef. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 8: Pe–R część biograficzna. Kraków: PWM, 2004, s. 521. ISBN 83-224-0837-4. (pol.).