PROFILPELAJAR.COM

Günther Becker
Imię i nazwisko	Günther Hugo Becker
Data i miejsce urodzenia	1 kwietnia 1924 ; Forbach
Pochodzenie	niemieckie
Data i miejsce śmierci	24 stycznia 2007 ; Bad Lippspringe
Gatunki	muzyka poważna, muzyka współczesna, muzyka elektroniczna
Zawód	kompozytor, pedagog

Günther Hugo Becker^[1]^[2] (ur. 1 kwietnia 1924 w Forbach, zm. 24 stycznia 2007 w Bad Lippspringe^[3]) – niemiecki kompozytor i pedagog.

Życiorys

W latach 1946–1949 uczył się dyrygentury u Gerharda Nestlera w Badische Hochschule für Musik w Karlsruhe^[4]. W latach 1948–1956 uczył się też kompozycji u Wolfganga Fortnera, początkowo prywatnie w Heidelbergu, później w Nordwestdeutsche Musikakademie w Detmold^[1], gdzie między 1953 a 1955 rokiem uczęszczał też na kurs dyrygentury chóralnej u Kurta Thomasa^[4]. W latach 1956–1968 przebywał w Grecji, gdzie działał jako pedagog^[2]. Od 1957 roku współpracował z Instytutem Goethego w Atenach, przy którym w 1962 roku założył Studio Muzyki Eksperymentalnej^[5].

W 1968 roku powrócił do Niemiec i osiadł w Essen, poświęcając się pracy twórczej^[1]. W latach 1962–1967 kilkakrotnie był uczestnikiem Międzynarodowych Letnich Kursów Nowej Muzyki w Darmstadcie, podczas których miały miejsce prawykonania jego dwóch kwartetów smyczkowych (1963, 1967) oraz Vier Epigramme (1961), Diaglyphen (1962) i Moirologi (1964); wykładał tam również w 1967, 1968 i 1970 roku^[4]^[6]. W 1969 roku założył zespół live electronic Gruppe MHz^[1]^[2]^[4]. W latach 1971–1974 przewodniczył niemieckiej sekcji Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (ISCM)^[7]. Od 1974 do 1989 roku był profesorem kompozycji w Robert Schumann Hochschule w Düsseldorfie^[4]^[8].

Opublikował Neue Griechische Klaviermusik (2 tomy, Kolonia 1966–1967) oraz opracowania greckiej muzyki ludowej^[1].

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[4]^[6]^[7]^[8])

Utwory orkiestrowe

stabil-instabil (1965)
Correspondances I na klarnet i orkiestrę kameralną (1966)
Griechische Tanzsuite na zespół instrumentów szarpanych (1967)
Caprices concertants na mandolinę, mandolę, gitarę, perkusję i zespół instrumentów szarpanych (1968)
Attitude (1972–1973)
In Modo Greco na gitarę i zespół instrumentów szarpanych (1992)

Utwory kameralne

3 kwartety smyczkowe (I 1963, II 1967, III „Hommage à Joseph Haydn” 1988)
Game for Nine na zespół kameralny (1962)
Diaglyphen na orkiestrę kameralną (1962)
Serpentinata na kwintet dęty (1968)
Correspondances II na gitarę, harfę, klawesyn i kwartet smyczkowy (1968–1969)
Meteoron na dźwięki elektroniczne, organy i perkusję (1969)
Ferrophonie na elektrycznie modulowane dźwięki mowy (1973)
à la mémoire de Josquin na organy solo (1973)
Tria paidià Voliótika na klarnet, puzon, wiolonczelę i fortepian (1980); dla Warsztatu Muzycznego, prawykonanie „Warszawska Jesień” 1980
Quasi una fantasmagoria na 2 klarnety, 2 rogi i 2 fagoty; wg Sfinksa Roberta Schumanna (1980)
Ariosi na obój, rożek angielski, klarnet, klarnet basowy, wibrafon i marimbafon (1982)
Parenthesen, studium mikrointerwałowe na sekstet smyczkowy (1982)
Un poco giocoso na tubę basową i zespół kameralny (1983)
Doppelte Ebenen na skrzypce i altówkę (1984–1985)
Reverenz 1985 na 4 solistów (1985)
Zeitspuren na 2 fortepiany (1987–1988)
trivalent na altówkę, wiolonczelę i kontrabas (1988)
Hard Times na fagot i zespół kameralny (1989–1990)
Psychogramme na puzon, akordeon i perkusję (1992)
Interpolationen na organy solo (1993)
Damals... nach dem Grauen na recytatora i zespół kameralny (1994–1995)
Dedikation na klarnet basowy i wibrafon (1995)
Befindlichkeiten na saksofon altowy, wiolonczelę i fortepian (1997)

Utwory elektroakustyczne

Transformationen na orkiestrę, grupę solistów z mikrofonami kontaktowymi, wzmacniacze, różne generatory dźwięku i taśmę (1970); prawykonanie „Warszawska Jesień” 1970
Konzert na obój modulowany elektronicznie i orkiestrę (1974)
Passagen na dźwięki mowy, instrumenty klawiszowe, perkusję i modulatory elektroniczne (1976)
Epiklesis Alpha na zespół kameralny i taśmę (1976)
Oh, Mr Dolby, What a Terrible Noise na klarnet basowy i taśmę (1991)

Utwory wokalno-instrumentalne

Vier Epigramme na baryton i zespół kameralny (1961)
Nacht- und Traumgesänge na chór i orkiestrę (1964)
Moirologi na wysoki głos żeński, mały klarnet Es, klarnet B, klarnet basowy B i harfę; do tekstu Iliady Homera (1964)
Rigolo na wysoki głos, 5 instrumentów i taśmę (1967)
Ihre Bosheit wird die ganze Erde zu einer Wüste machen na recytatora, alt, chór, organy, zespół instrumentów elektronicznych i taśmę (1978)
Fragmente aus Novalis’ „Hymnen an die Nacht” na kontratenor, tenor i bas-baryton (1979)
Magnum Mysterium – Zeugenaussagen zur Auferstehung, sceny oratoryjne na recytatora, alt, chór, instr. dęte, orkiestrę, perkusję i taśmę (1980)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 221. ISBN 83-224-0113-2.
↑ ^a ^b ^c The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 68. ISBN 978-0-19-957854-2.
↑ Becker Günther, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2020-05-03] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 255. ISBN 0-02-865526-5.
↑ Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 87. ISBN 978-83-01-13410-5.
↑ ^a ^b RainerR. Peters RainerR., Becker, Günther, Oxford Music Online. Grove Music Online, 20 stycznia 2001, DOI: 10.1093/gmo/9781561592630.article.02479, via Oxford University Press [dostęp 2020-05-05] (ang.).
↑ ^a ^b AdamA. Walaciński AdamA., Becker Günther, [w:] ElżbietaE. Dziębowska (red.), Encyklopedia muzyczna PWM, wyd. I, t. 1 AB suplement, Kraków: PWM, 2012, s. 43, ISBN 978-83-224-0492-8 .
↑ ^a ^b Musiklexikon. T. 1. A–E. Stuttgart-Weimar: Verlag J.B. Metzler, 2006, s. 226. ISBN 978-3-476-02087-1.