PROFILPELAJAR.COM

Tomás Marco
Imię i nazwisko	Tomás Marco Aragón
Data i miejsce urodzenia	12 września 1942 ; Madryt
Pochodzenie	hiszpańskie
Gatunki	muzyka poważna, muzyka współczesna
Zawód	kompozytor
	Strona internetowa

Tomás Marco Aragón^[1] (ur. 12 września 1942 w Madrycie^[1]^[2]^[3]) – hiszpański kompozytor.

Życiorys

Uczył się gry na skrzypcach i kompozycji w Madrycie^[2]^[3], studiował też prawo i socjologię^[3]. Swoją edukację muzyczną uzupełniał u Pierre’a Bouleza i Karlheinza Stockhausena^[3]. W 1967 roku uczestniczył w Międzynarodowych Letnich Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie^[2]. W tym samym roku założył poświęcone muzyce współczesnej pismo „Sonda”^[2]^[3], a także ugrupowanie Studio Nueva Generación^[3].

Przez wiele lat był kierownikiem działu muzyki poważnej w Radio Nacional de España^[3]. W latach 1973–1976 wykładał historię muzyki na Universidad Nacional de Educación a Distancia^[3]. Nagrodzony Narodową Nagrodą Muzyczną (1969) i Złotą Harfą (1975)^[3]. W 1976 roku za utwór Autodafé otrzymał I nagrodę na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu^[3].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych^[2]^[3])

Utwory orkiestrowe

Los caprichos (1959–1967)
Glasperlenspiel na orkiestrę kameralną (1963–1964)
Vitral (Musica celestial No. 1) na organy i smyczki (1968)
Anábasis (1968–1970)
Mysteria na orkiestrę kameralną (1970–1971)
Angelus novus (Hommage à Mahler) (1971)
koncert skrzypcowy Les Mecanismes de la memoire (1971–1972)
Concierto-Guadiana na gitarę i orkiestrę smyczkową (1973)
Koncert wiolonczelowy (1974–1975)
Autodafé na fortepian i 3 grupy orkiestrowe (1976)
5 symfonii (I Sinfonía Aralar 1976, II Espacio cenado 1985, III 1985, IV Espacio guebrado 1987, V Modelos de Universe 1988–1989)
Concierto del Alma na skrzypce i orkiestrę smyczkową (1982)
Concerto austral na obój i orkiestrę (1982)
Pulsar (1986)
Koncert potrójny na skrzypce, wiolonczelę, fortepian i orkiestrę (1987)
Settecento na fortepian i orkiestrę kameralną (1988)
Campo de Estrellas (1989)
Palacios de Alhambra na 2 fortepiany i orkiestrę (1992)

Utwory kameralne

Roulis-Tangage na trąbkę, wiolonczelę, gitarę, fortepian, wibrafon i 2 perkusje (1962–1963)
Trivium na fortepian, tubę i perkusję (1963)
Car en effet na 3 klarnety i 3 saksofony (1965)
Schwan na trąbkę, puzon, altówkę, wiolonczelę i 2 perkusje (1966)
Aura na kwartet smyczkowy (1968)
Maya na wiolonczelę i fortepian (1968–1969)
Rosa-Rosae na flet, klarnet, skrzypce i wiolonczelę (1969)
Floreal na perkusję (1969)
Kukukan na kwintet dęty (1969–1972)
Albor na flet, klarnet, skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1970)
Miriada na gitarę i perkusję (1970)
Necronomicon na 6 perkusji (1971)
Jetztzeit na klarnet i fortepian (1971)
Nuba na flet, obój, klarnet, skrzypce, wiolonczelę i perkusję (1973)
Arcadia na instrumenty dęte i klawiszowe (1975)
Akelarre na instrumenty dęte drewniane i taśmę (1976)
Fandango na klarnet, puzon, wiolonczelę i fortepian (1980)
Divanes y Quasidas na 9 instrumentów (1987)
Espejo Desierto na kwartet smyczkowy (1987)
Espejo de viento na 12 saksofonów (1989)

Utwory fortepianowe

Piraña (1965)
Fétiches (1968)
Evos (1970)

Utwory wokalno-instrumentalne

Jabberwocky na aktorów, tenora, saksofon, fortepian, 4 perkusje, taśmę, 6 odbiorników radiowych, światła i przeźrocza (1966)
Anna Blume na 2 recytatorów, 5 instrumentów dętych i 2 perkusje (1967)
Cantos del pozo artesiano na aktorkę, 3 zespoły kameralne i światła (1967)
Tea Party na 4 solistów, klarnet, puzon, wiolonczelę i wibrafon (1969)
L’Invitation au voyage na sopran, narratora ad libitum, 3 klarnety, fortepian i perkusję (1971)
Ultramarina na sopran, klarnet, fortepian i perkusję (1975)
Concierto Coral 1 na skrzypce i 2 grupy chóralne (1980)
Concierto Coral 2: Espacio Sagrado na fortepian, chór i orkiestrę (1983)

Balet

Llanto par Ignacio Sanchez Mejias (1984–1985)

Opery

Selene (1973)

Przypisy

↑ ^a ^b Paul Griffiths: The Penguin Companion to Classical Music. London: Penguin Books, 2004, s. 482. ISBN 0-14-051559-3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2278. ISBN 0-02-865529-X.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 81. ISBN 83-224-0656-8.